Morgunn - 01.06.1935, Qupperneq 101

MOEGUNN
95
arkirkju. En alt varð þetta að fara fram fyrir sumarsólstöð-
ur þessa árs. Eru nú liðin rúmlega tvö ár síðan að þessu
máli var fyrsí hreyft að handan. Ýmiskonar smásannanir
hrúguðust upp, svo að lokum varð ekki undan því kom-
ist að leggja trúnað á, að vitsmunaverur þær úr öðrum
heimi, er hér áttu hlut að máli, væru þær, er þær sögð-
ust vera. í þetta sinn er ekki unt að tilgreina allar þær
sannanir, enda ekki altaf hirt um að vottfesta þær. En svo
mikið er víst, að fast var eftir Ieitað um framkvæmdir og
fékk málið að lokum á sig svo mikinn alvöru- og veru-
leikablæ, að viðurlitamikið þótti að sinna því ekki á þann
hátt, sem um var beðið.
Hin yfirlætislausa kona, sem i þetta sinn var millilið-
ur milli heimanna tveggja, komst ekki hjá því að reyna
með einhverjum hætti að koma þessum óskum hinna
framliðnu á framfæri í þessum heimi. Guðmundur Sigur-
jónsson Hofdal, ötull maður og greinagóður, bauð henni
aðstoð sína. Páll hæstaréttardómari Einarsson var og fyrst-
ur manna kvaddur til ráða, samkvæmt eindreginni ósk að
handan. Leitað var til biskups um leyfi til að grafa upp
bein þeirra Agnesar og Friðriks og jarða þau í vígðri
mold, og skal það sagt biskupi til hróss, að hann leyfði
það með ljúfu geði. Guðmundur Hofdal brá sér nú norður
til að sjá um uppgröftinn á beinunum«. —'---------
Þar á eftir kemur i Lesbókinni löng og itarleg skýrsla
frá Guðmundi Hofdal um ferð hans norður og uppgröftinn
á beinunum. Aðalatriðið í þeirri skýrslu er það, frá sál-
rænu sjónarmiði, að sú saga hafði gengið, að vinnumaður
frá Þingeyrum hefði tekið höfuð þeirra Agnesar og Frið-
riks af stöngunum, sem þau höfðu verið sett á samkvæmt
hæstaréttardómi, og grafið þau með leynd í kirkjugarðin-
um á Þingeyrum. Þessu trúðu allir, og óhætt er að full-
yrða, að engum núlifandi manni hefir verið kunnugt um,
að þessi saga væri ósönn. En þessu var afdráttarlaust
neitað í ósjálfráðu skriftinni. Þar var sagt, að höfuðin hefðu
verið grafin rétt hjá dysinni, sem menn vissu hvar var.