Morgunn - 01.06.1935, Page 105

M0R6UNN
99
en enda á hinni snörpustu ádeilu á trúleysið og andleys-
ið. með allglöggri mynd af lífsskoðun skáldsins.
Og lífsskoðun skáldsins er einmitt hitt atriðið, sem eg
geri ráð fyrir að mesta eftirtekt veki. Hún kemur fram í
svo skýrum og ákveðnum dráttum og stundum krydduð
ádeilu, sem örðugt er að gleyma. Nokkuð er vikið að
henni í útvarpserindi um kirkjulíf vort, sem prentað er á
öðrum stað í þessu hefti Morguns. G. Th. var trúmaður,
heitur guðstrúar- og forsjónartrúar-maður. Hann trúði því,
að andstreymið væri sent af guöi.
»Endur og sinnum úfinn sjó,
ekki er það til baga«.
Hann trúði guði fyrir öllu.
»Hann, sem elskar manninn mest,
mannkynsfaðirinn hái,
á hverju þrífast börnin bezt,
bezt eg hygg að sjái«.
En frjálslyndur var hann í mesta lagi. Hann hélt ekki,
að neinar kreddur skiptu máli. Öllum var vel borgið í
hans augum, sem elska sannleikann.
Hann trúði því líka, að guð notaði milliliði, himnesk-
ar verur, til þess að koma fram ráðum sínum hér á jörð-
unni. Af því mun það stafa, að eg hefi heyrt þess getið
til, að G. Th. hafi komist í kynni við spíritismann og orðið
fyrir áhrifum af honum. Það má vel vera. En að hinu leyt-
inu er þess gætandi, að sumt er það í trúmálahugmynd-
um hans, sem ekki á samleið með spíritismanum, heldur
á rót srna að rekja til gamallar guðfræði.
Tvær ágætar ritgjörðir eru sín í hvoru bindinu. Önn-
ur er æfisöguágrip Gríms Thomsens eftir Dr. Jón Þorkels-
son yngra. Þó að hún sé fróðleg mjög, eins og við mátti
búast frá hendi þess ágæta fræðimanns, og rituð af skiln-
ingi á G. Th. og samúð með honum, þá hefði verið æski-
legt, að hún hefði sumstaðar verið nokkuru fyllri. Eg tek
til dæmis, að mörgum mundi hafa þótt fýsilegt, að ná-
kvæmar hefði verið gerð grein fyrir ósamþykki hans við
7*