Morgunn - 01.06.1935, Page 124
118
MORGUNN
kvörtuðum undan þessu á næsta fundi. Stjórnandinn hló.
»Jæja«, sagði hann, »þið vilduð halda fund, þó að eg væri
hvergi nærri. En það er ekki víst, að allir skili kraftinum
eins og eg«. Þetta að »skila kraftinum« eða »ganga frá
kraftinum« virðist vera mjög mikilsverður þáttur í starfsemi
vina vorra fyrir handan tjaldið, þeirra er við miðlana fást.
Þjónusta englanna.
Eftir frú Joy Snell.
I.
Fyrsta atvikið af mörgum í minni kynlegu reynslu
gerðist þegar eg var tólf ára gömul. Af þessum atvikum
komst eg að raun um það, að eg sé stundum það, sem
flestum mönnum er ósýnilegt, og heyri hljóma, sem aðrir
geta ekki heyrt. Eg átti þá heima hjá frændkonu minni í
norðurhluta írlands, ásamt bróður mínum, sem var tveim
árum eldri en eg. Faðir minn var höfuðsmaður í brezka
herliðinu og var i herþjónustu á Indlandi.
Eg vaknaði eina nótt og sá, að herbergið var fult af
ljósi, eins og það væri laugað í sólarljósi, og því var sam-
fara yndislegur ilmur, Iikur þeim ilmi, sem streymir út frá
hinum ágætustu ilmblómum, en í ilminum var einhver
hressing, sem ekki er eiginleg neinu ilmefni, sem eg þekki.
Eg heyrði einhvern þyt, líkan því sem hann gæti verið
af blaki margra vængja, og alt í einu birtust mér tvær
verur, sem stóðu í miðju herberginu. Önnur var karlvera,
hin kvenvera. Þau voru í skínandi hvítum klæðum. Um-
hverfis höfuð þeirra beggja voru bjartir geislabaugar. Karl-
maðurinn rétti út hönd sína og sagði:
»Óttastu ekki; blessuð skalt þú verða«.
Þá tók konan til máls og sagði:
»Lít þú á frelsarann! og eg er móðir hans«.