Búfræðingurinn - 01.01.1938, Qupperneq 45

B Ú F R ÆHINGUHINN
II
Góðum fjármönnuni er oft viðbrugðið fyrir, livað þeir
liafi „glöggl auga“, og því slcal ekki á móti mælt, að svo sé,
og því síður, þar sem það er eiun af beztu og nauðsynlegustu
kostum fjármannsins. En þeir gela gert það enn gleggra
og enn vissara með því að fylgjast vel með þróun og tækni
tímans, sem orðið hefir á svo mörgum sviðum síðustu ára-
tugina og ])á ekki hvað sist á öllu þvi, sem að fóðrun bú-
penings lýtur.
íslenzkum bændum og fjármönnum almennt er vafa-
laust flestum miklu tamara að mæla lieyið i meisum og
knippum en í kg og fe. Vogin er eilt af þeim áhöldum,
sem nýi tíminn hefir tekið i þjónustu sína sem hjálpar-
meðal við fóðrun búpenings. Fyrst og fremst í sambandi
við fóðrunartilraunir, efnagreiningar á fóðri, við fóðurmat
og í praktiskri fóðrun.
Bændurnir liafa enn ekki skilið og notfært sér það gagn,
sem þeir gela haft af voginni í búslcap sínum. Hún lýgur
ekki til um vænleik dilkanna á liaustin og hún lýgur elclci
til um afleggingu ánna frá haustréttum, þar til þær eru
teknar í liús, og ekkert auga og engin liönd getur eins vel
og vogin sagt til um, bvort ærnar leggja af, léttast af því
fóðri, sem þær fá, hvorl sem það er gjöf með beit eða svo
kölluð „full gjöf“ í innistöðu. Lærið þvi að nola vogina,
]>æði á fóður og fé, og ykkur mun ckki iðra þess. Það
er ekki liægt að fylgjast fullkomlega með þrifum lamb-
fullu ánna siðustu manuði meðgöngutímans, nema með
hjálp vogarinnar. En eins og áður getur, er aldrei meira
áríðandi en þá að fóðra ærnar rétl og vel. Ef vel er um
ærnar hirl og þær aldrei, veturinn út, látnar líða fóður-
skort, og sizt síðustu vikurnar fyrir burð, þá gefa þær
stærri lömb fædd, og það þýðir aftur stærri og þyngri
lömb að bausti. Með öðrum orðum, betri sláturlömb og
betri líflömb, það sama og meiri og trvggari arð af sauð-
fénu. Hverjum dettur í hug að lcvelja kýr sínar viljandi
siðustu vikurnar fvrir burð? Hvers vegna þá að láta ærnar
líða skort?
Ég hefi nú drepið á örfá liöfuðatriði, sem viðlcoma fóðr-