Búfræðingurinn - 01.01.1938, Qupperneq 66

62
BUFRÆÐINGURINN
l'vlgst með og lelcið þátt í liirðingu nytjajurtanna allan
vaxtartimann.
Ennfremur verður að teljast mjög aðkallandi og nauð-
synlegt, að bændaefnin kynnist meðferð og notkun liev-
vinnuverkfæra og alveg sérstaklega heýverkunaraðferðum
þeim, sem þegar eru þekktar, en langt frá nógu útbreiddar
meðal bænda.
Aldrei eiga íslenzkir bændur eins mikið undir dutlung-
um veðráttunnar eins og um liábjargræðistimann — slált-
iim. Það má með allmiklum sanni segja, að öll afkoma
bóndans byggist fyrst og fremst á því, bversu vel honum
hefir tekizt að verka beyin til geymslu, svo að þau verði
fullgilt fóður að vetrinum.
Ef bóndinn á nóg af vel verlcuðu bejú undir veturinn,
beyi, sem liaijn þorir að treysta á sem fóður handa öll-
um búpeningi sínnm, þá getur liann boðið Vetri konungi
birginn og ber engan kvíðboga fvrir liríðum og harðstjórn
hans.
Hingað til liafa allt of margir bændur látið reka fyrir
vindi og vatni um sláttinn og heyið eyðilagst að meira og
minna leyti, þrátt fyrir að um tugi ára liafi verið þekkt
og reynd heyverkunaraðferð, þar sem votheysgerðin er.
Það er að vísu ekki alveg vandalaust að setja í votliey,
og e. I. v. mest vegna mistaka, oftast sakir kunnátluleysis,
liefir ótrúin skapast á þessa sjálfsögðu heyverkunarað-
ferð. En |>að er heldur ekki vandalaust að verka þurrhey
i hlöðu, svo að vel sé. Hvorttveggja þarf að kenna bænda-
efnunum, sem sækja nám á bændaskólana, en eins og gef-
ur að skilja er það ekki hægt, svo að vel sé, nema með verk-
legri kennslu um sláltinn.
Síðastliðinn áratug liefir viðhorfið i íslenzkum húnaði
lireyzt allmikið. Nýjar búgreinir liafa komið fram og þær
eldri tekið nokkrum breytingum. Svínarækt er lítið reynd
og Iítið þekkt ennþá. Alifuglarækt þarf að aukast. Loð-
dýrarækt er alger nýjung á Islandi, en breiðist nú sem óð-
ast út, en þckking manna á henni sem sagl engin. Hvergi
munu þó mistökin eins dýr og einmitt þar.