Saga


Saga - 1964, Blaðsíða 127

Saga - 1964, Blaðsíða 127
MILLILANDASAMNINGUR 119 Wenn wir auch sagen können, dass — im grossen gesehen — die kleinere Nation sich durch den alten Vertrag gestarkt habe, so diirfen wir dennoch nicht die Gefahren iibersehen, die mit königlichen Privi- legien und mit den Eidbindungen freier Hauptlinge an den König verkniipft waren. In den 1020er-Jahren gab es dynamische Krafte, die nach grösser- en Staatenbildungen im Nordseeraum strebten, und der begabte Ólafr Digri wusste dies; er wollte sein Reich vergrössern. Im 13. Jahr- hundert naherte sich die Schicksalsstunde des islandischen Frei- staates. Sein Gleichgewicht war gestört. Der norwegische König wollte einen neuen Vertrag mit Island, und zwar einen Vertrag, der mit islandischen Huldigungseiden bekraftigt wurde. Die Wirkung der den Freistaat bedrohenden Krafte muss náher betrachtet werden. Mit dem Sieg Knuts der Grossen in England und des Ólafr Digri in Norwegen, und in Irland nach der Schlacht bei Clontarf (Dublin, 1014) hatte die Wikingerzeit — ausserhalb des baltischen Raumes — ein jáhes Ende gefunden. Viele fuhlten sich daher bereit, den Königen zu huldigen, andere aber kannten nur Hass. Beides stárkte das Königtum. Die feste Regierung Ólafr Digris (1014—1028) und sein endgiiltiger Sieg post mortem (1035) schaffte die notwendigen — im 10. Jahrhundert noch fehlenden — Voraussetzungen fur des Bestehen eines zwischen-staatlichen Vertrages. Zu derselben Zeit hatte der islándische Freistaat, vom Gesetzsprecher Lög-Skafti gelenkt und das Christentum bejahend, eine beginnende Friedensperiode („frið- aröld"). Das Zutrauen zum Freistaat als Vertragspartner wurde da- durch gestárkt. Fiir den Vertrag von 1022 wurde entscheidend, dass er zu einem richtigen Zeitpunkt zustande kam. Wáre Ólafr Digris Versuch der Unterwerfung in dieser Zeit gelungen, dann hatte spáter uiemand diese Unterwerfung ruckgángig machen können, und um so gleichgeschalteter und ármer hátte dann die hochmittelalterliehe Verfassungsgeschichte im Norden ausgesehen. Islands kulturelle Eigenart hátte sich dann wohl nicht entvickeln können. Um den Freistaat zu erobern, musste der König statt kostspieliger Blockaden oder Kriege friedlichere Methoden wáhlen. In den 1020er-Jahren und nicht minder im 13. Jahrhundert versprachen Geduld und persön- liche Verbindungen des Königs mit den Háuptlingen ihm bessere Erfolgsaussichten fur seine Bestrebungen. In beiden Perioden griff er nach der altbewáhrten Methode der Sicherstellung von Geiseln. ■Die háufigen Reisen dazu geeigneter Islánder in und nach Norwegen erleichterten ihm sein Vorgehen. Er fand es aber ratsam, auch dies ■^ittel nur sparsam anzuwenden. Er wollte in Kriegs- und Frieden- Zeiten nicht unzuverlássige Geiseln um sich haben, sondern er "'iinschte viele treue Islánder in seinem Gefolge. Eine Reihe vor- hehmer Islánder wurde Ólafr Digris „hirðmenn". Eine besondere °lle spielten hier die Dichter (skáld). Mehr als zehn islándische ■chter befanden sich zeitweilig bei ihm, ihre Werke beweisen uns les. Da die Dichter jener Zeit öfters Kaufleute wurden und ihre
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178

x

Saga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Saga
https://timarit.is/publication/775

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.