Saga


Saga - 1964, Síða 127

Saga - 1964, Síða 127
MILLILANDASAMNINGUR 119 Wenn wir auch sagen können, dass — im grossen gesehen — die kleinere Nation sich durch den alten Vertrag gestarkt habe, so diirfen wir dennoch nicht die Gefahren iibersehen, die mit königlichen Privi- legien und mit den Eidbindungen freier Hauptlinge an den König verkniipft waren. In den 1020er-Jahren gab es dynamische Krafte, die nach grösser- en Staatenbildungen im Nordseeraum strebten, und der begabte Ólafr Digri wusste dies; er wollte sein Reich vergrössern. Im 13. Jahr- hundert naherte sich die Schicksalsstunde des islandischen Frei- staates. Sein Gleichgewicht war gestört. Der norwegische König wollte einen neuen Vertrag mit Island, und zwar einen Vertrag, der mit islandischen Huldigungseiden bekraftigt wurde. Die Wirkung der den Freistaat bedrohenden Krafte muss náher betrachtet werden. Mit dem Sieg Knuts der Grossen in England und des Ólafr Digri in Norwegen, und in Irland nach der Schlacht bei Clontarf (Dublin, 1014) hatte die Wikingerzeit — ausserhalb des baltischen Raumes — ein jáhes Ende gefunden. Viele fuhlten sich daher bereit, den Königen zu huldigen, andere aber kannten nur Hass. Beides stárkte das Königtum. Die feste Regierung Ólafr Digris (1014—1028) und sein endgiiltiger Sieg post mortem (1035) schaffte die notwendigen — im 10. Jahrhundert noch fehlenden — Voraussetzungen fur des Bestehen eines zwischen-staatlichen Vertrages. Zu derselben Zeit hatte der islándische Freistaat, vom Gesetzsprecher Lög-Skafti gelenkt und das Christentum bejahend, eine beginnende Friedensperiode („frið- aröld"). Das Zutrauen zum Freistaat als Vertragspartner wurde da- durch gestárkt. Fiir den Vertrag von 1022 wurde entscheidend, dass er zu einem richtigen Zeitpunkt zustande kam. Wáre Ólafr Digris Versuch der Unterwerfung in dieser Zeit gelungen, dann hatte spáter uiemand diese Unterwerfung ruckgángig machen können, und um so gleichgeschalteter und ármer hátte dann die hochmittelalterliehe Verfassungsgeschichte im Norden ausgesehen. Islands kulturelle Eigenart hátte sich dann wohl nicht entvickeln können. Um den Freistaat zu erobern, musste der König statt kostspieliger Blockaden oder Kriege friedlichere Methoden wáhlen. In den 1020er-Jahren und nicht minder im 13. Jahrhundert versprachen Geduld und persön- liche Verbindungen des Königs mit den Háuptlingen ihm bessere Erfolgsaussichten fur seine Bestrebungen. In beiden Perioden griff er nach der altbewáhrten Methode der Sicherstellung von Geiseln. ■Die háufigen Reisen dazu geeigneter Islánder in und nach Norwegen erleichterten ihm sein Vorgehen. Er fand es aber ratsam, auch dies ■^ittel nur sparsam anzuwenden. Er wollte in Kriegs- und Frieden- Zeiten nicht unzuverlássige Geiseln um sich haben, sondern er "'iinschte viele treue Islánder in seinem Gefolge. Eine Reihe vor- hehmer Islánder wurde Ólafr Digris „hirðmenn". Eine besondere °lle spielten hier die Dichter (skáld). Mehr als zehn islándische ■chter befanden sich zeitweilig bei ihm, ihre Werke beweisen uns les. Da die Dichter jener Zeit öfters Kaufleute wurden und ihre
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178

x

Saga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Saga
https://timarit.is/publication/775

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.