Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Síða 90

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Síða 90
Tímarit Máls og menningar dráttarlaust: að láta „menn finna hver var kjarninn eða inntakið í baráttu þessa tíma, eins og hún var háð og skilin (letur- breyting mín) af þeim er nefnast „rauðir pennar“. Hér er því sjálfu viðfangsefninu markaður bás. Hér talar maður um sína eigin samtíð, maður, sem stóð einna fremstur í fylkingu í baráttu þeirrar tíðar og reynir að útskýra fyrir fáfróðri ungri kynslóð og skilningssljóum atvinnugagn- rýnendum þá viðburði, þá strauma, er mestu réðu á fjórða áratug aldar okkar. Þessi kynslóð vígfúsra baráttumanna var að sjálfsögðu haldin sínum tálsýnum, svo sem allar aðrar kynslóðir sögunnar frá þeirri stundu, er hin fyrsta var flæmd úr Paradís fyrir logandi sverði kerúbanna. En hún vann sitt dagsverk í þjónustu þess- arar sögu, hún vann ekki þau afrek, sem á var kosið, veruleikinn varð ekki í samræmi við drauma hennar og vonir, kannski vegna þess, að draumarnir og vonirnar voru há- stigulli en fyrr hafði gerzt, en þar fyrir finnst mér lítil ástæða til þess, að sú kyn- slóð, sem á enn öll afrekin óunnin, hafi sér ekki annað til dundurs en að míga á ölturu hennar. Og þá mætti kannski geta þess, að þessi kynslóð, sem fékk ekki af- stýrt heimsstyrjöld, fékk þó sigrað að lokum þann höfuðóvin mannkynsins, sem hafði hleypt henni af stað. Áratugur „rauðra penna“ hófst á heims- kreppu og honum lauk í heimsstyrjöld. Þegar heimskreppan stóð sem hæst voru atvinnuleysingjar alls auðvaldsheimsins 50 milljónir að tölu. Þegar heimsstyrjöldinni lauk lágu 50 milljónir í valnum, sumir á vígvöllunum, sumir í heimahögunum. „Rauðir pennar", á íslandi og erlendis, skráðu viðvörunarorð sín á tímum þessara tölvísu staðreynda. Þeim var hleypt af stokkunum þegar sigurverk kapítalismans var með þeim hætti, að bankastjóri Eng- landsbanka lýsti því yfir á fundi alþjóð- legra fjármálasnillinga í Lundúnum, að þeir botnuðu hvorki upp né niður í þessu flókna gangverki. í sama mund og auð- valdið lá eins og rotnandi hræ fyrir hunda og manna fótum í kreppu sinni, gerðust þau tíðindi austur í álfu, að Rússland, ólæst, fátækt og lúsugt, lýsti því yfir, að það skyldi lyfta sér á fáum árum í sess iðnaðarríkja, að dapurleg fortíð þess skyldi víkja fyrir glæstri framtíð. Atvinnu- áætlun, mannlegt vit og framvíddir skyldu ríkja á þeim hnetti, þar sem áður var við stjórn náttúruaflið blint og heimskt. Hver sá sem var ungur á þessum árum veit bezt, hve björt hún var þessi stjarna, sem þá reis á kolsvartri festingunni. Og þá urðu „rauðir pennar" til, sem er efni bókar Kristins Andréssonar. Enginn er eyland er ekki aðeins saga íslenzkra rithöfunda á útskeri, sem leitast við að finna á sjálfu sér lappirnar, heldur spannar bókin þá alþjóðlegu hreyfingu skálda og listamanna, ekki aðeins þeirra, sem höfðu þegar helgað sig verkalýðs- hreyfingunni, heldur og hinna, sem höfðu fram til þessa átt sér lögheimili í búðum borgarastéttarinnar. Hinir síðastnefndu stóðu á þessum áratug frammi fyrir þeim háska, að sú menning, sem þeir höfðu svarið hollustu, var í voða stödd frammi fyrir fasismanum í elztu ríkjum vestrænn- ar menningar, Þýzkalandi og Ítalíu. Það er hinn mikli kostur bókar Kristins Andrés- sonar, að hún tengir saman skaut þessa áratugar, íslenzka og erlenda rithöfunda, að ógleymdu því valdi, sem streymdi frá Ráðstjórnarríkjunum, er stóð miðsvæðis í tilveru áratugarins, hið efnahagslega og menningarlega baksvið þeirrar baráttu, sem þá var háð um allan heim. Það er því engin tilviljun, að Kristinn ver svo miklu efni bókar sinnar í hin íslenzku samtök, sem reyndu að koma því inn í kollinn á íslendingum, að hin andnazíska harátta 168
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.