Tímarit Máls og menningar - 01.12.1973, Blaðsíða 39

Mannleg þrenning
hvers á hinn þá aS gjalda? Er það eitthvert réttlæti aS setja hann útá kald-
an klakann og láta hann kveljast alla sína ævi?
NÆTURVAKTIN: VoruS þiS nú aS staupa ykkur karlarnir?
björn: Er þaS réttlæti, spyr ég?
næturvaktin: ÞaS er kannski ekkert „réttlæti“. En þaS er nú einu sinni
svona.
björn: Er þá lífiS óréttlátt?
Næturvaktin : ÞaS veit ég ekkert um.
björn: Jú, þaS er óréttlátt, GuSný mín. En þaS verSur aS breyta því.
næturvaktin: Ég heiti ekki GuSný.
BJÖRN: Þú heitir víst GuSný! - Og þaS verSur aS útrýma óréttlætinu, GuSný
mín. ÞaS er hræSileg grimmd aS setja menn útá kaldan klakann.
næturvaktin: Af... af hvaSa sjúkrahúsi kemur þú?
BJÖRN: Ég kem nú bara frá honum syni mínum sem er aS flytja í einbýlishús
suSrá Flötum. Stofan er á viS hálfa skreiSarskemmu. En þaS er samt ekk-
ert pláss fyrir mig.
næturvaktin : Ég hélt... Nei, fariSi nú aS sofa. Klukkan er orSin margt.
björn : ÞaS er óréttlæti, GuSný mín.
næturvaktin: Jájá, þaS er óréttlæti. GóSa nótt. (Fer og lokar á eftir sér.)
björn: Sveimér þá. Hún var bara meS barm einsog hún GuSný.
JÓn: Barm eins og hún GuSný? HvaSa bölvuS vitleysa! Hún var næstum
flatbrjósta hún GuSný.
björn : Ha? Nei, nú gengur þó alveg frammaf mér. - Þetta minnir mig á
manninn sem eignaSist sjö börn meS konunni sinni og sá þó aldrei á henni
naflann. (Hlær.) Flatbrjósta hún GuSný!
JÓN: Ojájá. Láttu mig um þaS. Þó viS eignuSumst ekki nema sex börn þá
veit ég þaS fyrir víst.
björn: Sex börn, já. Ég ól þau ekki upp nema þrjú. En maSur gæti sosum
átt þau fleiri.
JÓN: Ég hef reiSu á mínum börnum.
björn: ÞaS er gott Jón minn, aS þú skulir hafa reiSu á þínum börnum. En
aS hún GuSný hafi veriS flatbrjósta ... Ég held ég leyfi þér aS komast til
kojs. Þú ert orSinn þreyttur.
JÓN: Ég er ekkert þreyttur!
björn: Þú ert úrvinda! ÞaS er meiraSsegja fariS aS slá útí fyrir þér.
(Stendur upp, stynur.) Þú hugsar máliS á meSan þú festir blundinn. Hún
245