Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1981, Side 42

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1981, Side 42
Tímarit Afá/s og mettvingar fyrir hugskoti hans, ljósmynd sem stóð ein á borði í stofunni. Myndin var í viðarramma, brúnum, og manninum reyndist auðvelt að einangra hana frá öðrum fjölskyldumyndum. Arin liðu, og að lokum var ekkert eftir af konunni í huga mannsins annað en ljósmyndin, þótt hann hefði veitt henni litla athygli meðan hann bjó með konunni. Myndin stóð þá bara á borðinu. Hvers vegna er auðveldara að muna eftir mynd en manneskju? spurði maðuinn sjálfan sig. Maðurinn prófaði minnið. Hann reyndi að rifja upp andlit móður sinnar, sem var látin, en hugur hans hvarf óðar að gamalli mynd af henni. Eins fór þegar hann reyndi að renna huganum að konunni, eins og hún var þegar hann fór í fangelsið, en minnið rann óðar að mynd af konunni á borðinu. Niðurstaðan var þungt áfall fyrir manninn: hann mundi betur eftir myndum af konunum, sem hann hafði elskað, en konunum sjálfum. Um leið efaðist hann um að hann hefði nokkurntíma raunverulega elskað. Sú hugsun var honum þung raun. Hann sagði samfanga frá þessu, ungum manni, og hann spurði: Hvers vegna er mynd af manni raunverulegri í minningunni en mað- urinn sjálfur? Er mynd af konunni minni mér kærari en konan sjálf? Eg hef næstum gleymt öllu nema myndum, svaraði ungi maðurinn. Mynd gerir svip lifandi manns eilífan, en svipur breytist stöðugt. Þar ræður vilji okkar engu. Það er auðveldara að ráða við mynd en lifandi mann. Þess vegna sækjum við svona í kvikmyndir og sjónvarp. Maðurinn sætti sig ekki við svarið. Hann fór til klefa síns og lokaði. Þegar ég sá móður mina í síðasta sinn hafa augu mín verið ófull- komnari en ljósmyndavél, tautaði hann einn í klefanum. Engu að síður er minnið miklu næmara en filma. Maðurinn lamdi höfðinu í vegginn við þessi heilabrot. Aldrei hefði hann grunað að slíkar vangaveltur gætu bærst innra með honum, manni sem hafði bara unnið sín störf, þangað til konan var honum ótrú og hann lenti í fangelsi. Árin helltust yfir manninn í fangelsinu, og fegurð konunnar á mynd- inni jókst í hug hans. 160
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.