Tímarit Máls og menningar - 01.04.1983, Blaðsíða 46

Tímarit Máls og menningar
en fjarlægari þjóðir, veit ég að þ er ævinlega lesið og borið fram sem/> og
ð undantekningarlaust sem o. Eg fæ enn bréf frá kunningjum vestan og
austan um haf þarsem ég heiti Sigurour, afþví ég þráaðist lengivel við að
nota ð í nafni mínu á bréfum til útlendinga. Það var kjánaleg og
vitavonlaus þrákelkni. Hver vitiborinn íslendingur getur lesið rétt nöfn
einsog Sigfús Dadason og Thorsteinn frá Hamri, en sárafáir erlendir
lesendur komast framúr Daðason eða Þorsteinn. Afþví Helga Kress
skopast að orðinu „heimthrá“ sem kemur fyrir í viðtalinu við mig, má
geta þess til gamans að hluti viðtalsins birtist í desemberhefti Scandina-
vian Review, og þá er þetta ágæta orð stafað „heimprá“, þó um sé að
ræða tímarit sem einungis fjallar um norræn efni. Sá menntahroki sumra
norrænufræðinga sem lýsir sér í viðhorfum og ummælum Helgu Kress
er fyrst og fremst brjóstumkennanlegur, og skal ekki fjölyrt um hann,
nema tekið fram að sá ritháttur íslenskra nafna erlendis sem ég aðhyllist
á sér langa hefð og er almennt viðurkenndur.
Og er nú komið að kvenrithöfundum og bókmenntum eftir konur,
sérgrein og sérstöku áhugamáli Helgu Kress. Mér skilst á henni að við
Kristjana hljótum að vera ótíndir fávitar í prósentureikningi úrþví
hlutfall kvenrithöfunda í Icelandic Writing Today er lægra en hlutfall
kvenna í Rithöfundasambandi Islands. Fær hún þá niðurstöðu með
þeirri afarfrumlegu aðferð að afskrifa Kristjönu Gunnars, sem sé fyrst
og fremst kanadískur rithöfundur, og Astu Sigurðardóttur sem sé látin.
Afturámóti láist henni að telja frá þá rithöfunda af karlkyni sem hættir
eru að gefa út ný verk. Og enn sneyðist um þegar lengd einstakra verka
er athuguð og línur taldar. Með því að sleppa fyrrgreindum tveimur
kvenrithöfundum kemst hún að þeirri niðurstöðu að konur eigi aðeins
14,7% af óbundnu máli í ritinu, en hlutfall kvenna á félagaskrá Rithöf-
undasambandsins er 18,2%. Og enn versnar hlutur kvenna þegar til
ljóðlistar kemur. Af 89 ljóðum eru einungis 7 eftir konur, eða 7,9%, og
lækkar það hlutfall enn séu ljóðlínur taldar.
Helga Kress tekur fram eftir allar sínar talningar og prósentureikn-
inga, að hér sé aðeins rætt um magn en ekki gæði. Maður hlýtur samt að
spyrja í einfeldni sinni, hvað fyrir henni vaki með þessari fyrirhöfn. Er
hún enn að höggva í þann gamla knérunn, að ég hafi andúð á konum og
þá einkanlega kvenrithöfundum? Sú tilgáta er að minnstakosti ekki
fjarstæðari en ýmsar aðrar. Hafi ég gert hlut kvenna í ritinu hlutfallslega
minni en efni standa til (miðað við félagatölu Rithöfundasambandsins),
sem ég er alls ekki reiðubúinn að játa, þá stafar það einfaldlega af því að
ég hef fremur litið á g<eði en magn. Um slík smekksatriði er gagnslaust
164