Tímarit Máls og menningar - 01.04.1983, Blaðsíða 44

Tímarit Máls og menningar
The American-Scandinavian Bulletin segir í nóvemberheftinu 1982:
Mr. Magnússon’s translations are expertly and sensitively done
and reveal a feeling for the sound values, rhythms, and cadences
in the two languages.
I þessu sambandi sakar ekki að láta þess getið að The Postwar Poetry
of Iceland er stærsta safn ljóða frá einstakri norrænni þjóð sem enn hefur
komið út á ensku, svo varla hitta ummæli Helgu Kress þýðingar mínar
fyrir. Þær eru komnar út í Ameríku.
Að því er varðar frágang á Icelandic Writing Today, sem Helga Kress
telur mjög ábótavant, langar mig til að geta þess að norska ljóðskáldið
Paal-Helge Haugen, sem á sæti í Listaráði Noregs, tjáði mér á liðnu
hausti að Listaráðið hefði sótt um opinberan styrk til kynningar á
norskum bókmenntum erlendis og sent með umsókninni aðeins eitt
fylgiskjal, semsé ritið Icelandic Writing Today, sem væri til fyrirmyndar
um slíka kynningu.
Danska skáldið Poul Borum, sem kunnur er fyrir kynningu danskra
bókmennta í enskumælandi löndum, tjáði mér í Kaupmannahöfn í
vetur, að Icelandic Writing Today væri snöggtum betra og aðgengilegra
kynningarrit en samskonar rit sem Danir gáfu sérstaklega út fyrir
„Scandinavia Today", DENMARKINGS — Danish Literature Today,
20 síðna rit í dagblaðsbroti, prentað á þunnan hvítan pappír. Það var
gefið út af „The Danish Government Committee for Cultural Relat-
ions“, þ. e. stjórnskipaðri nefnd sem annast erlend menningarsamskipti,
en ritstjóri var hinn kunni bókmenntafræðingur og gagnrýnandi Torben
Broström. I því riti birtust tvö ljóð eftir Poul Borum ásamt þriggja dálka
mynd, svo varla hefur verið til að dreifa persónulegum sárindum af hans
hálfu, einsog stundum vill verða.
Eg skal ekki lengja þennan pistil með hástemmdum þakkarbréfum frá
höfundum víðsvegar um heim, í Japan, Indlandi, Botswana, Nýja
Sjálandi, Astralíu, Kanada, Kýpur, Grikklandi, Póllandi, Finnlandi,
Þýskalandi og víðar, en þær viðtökur eru alténd örlítill vottur um að
verkið hafi ekki verið unnið fyrir gýg, þó Helga Kress kjósi af einhverj-
um ástæðum að leika gýgjarhlutverkið.
Og skal nú vikið nánar að einstökum aðfinnslum.
Helga Kress gagnrýnir harðlega inngangsgrein mína um bókmenntir
eftir seinna stríð, sem skilmerkilega er tekið fram að hafi birst í öðru riti.
Ég kaus að birta hana aftur til að gefa lesendum ritsins ofurlitla
162