Tímarit Máls og menningar - 01.04.1983, Síða 76

Tímarit Máls og menningar
Þegar snækaldur svitinn spratt fram
klukkan fimm að kvöldi,
þegar völlurinn var löðrandi í joði
klukkan fimm að kvöldi,
dauðinn verpti eggjum í sárið
klukkan fimm að kvöldi.
Klukkan fimm að kvöldi.
A slaginu klukkan fimm að kvöldi.
Og skáldið hrópar að það vilji ekki sjá þetta.
!Que no quiero verla!
Segðu tunglinu að koma
því ég vil ekki sjá blóð
Ignacio í sandinum . . .
En hann verður að sjá þetta:
Ignacio kleif upp þrepin
með allan dauða sinn á herðum sér
Hann leitaði þess að dagaði af morgni
og það var enginn morgunn.
Hann leitar síns glæsta yfirbragðs
og draumurinn villir um fyrir honum.
Hann leitaði að fögrum líkama sínum
og fann að blóð hans streymdi.
Segðu mér ekki að sjá það!
Það tjóir ekki. Skáldið sér þetta allt fyrir sér, getur ekki hætt að sjá
það:
En nú sefur hann utan enda.
Þegar eru mosinn og grasið
að opna með
markvissum fingrum
blóm höfuðkúpunnar hans.
194