Són - 01.01.2005, Qupperneq 75

LJÓÐSTAFURINN S Í ÍSLENSKUM KVEÐSKAP 75
Sæll úr sólskinsbrekku
smalinn horfir á.
(Steingr. Thorsteinsson: Sveitasæla 73–4)
Sólblik þitt sunnan
snart hennar negg.
(Steingr. Thorsteinsson: Ísland til Hellas 27–8)
Af þeim sex dæmum sem fundust um s-stuðlun hjá Steingrími eru þrjú
með stafasambandið sm í einu af sætunum. Eins og getið var um hér
að framan kemur sm aldrei fyrir sem ljóðstafur í s-stuðlun í þeim
kvæðum sem rannsóknin nær til og ort eru fyrir 1400. Því virðist
nokkuð augljóst að ef hér er um afturhvarf til fortíðar að ræða hefur
Steingrímur ekki grundað það á mjög gaumgæfilegum athugunum á
stuðlun fornskáldanna. Að líkindum er því sú skýring sennilegri að
Steingrímur hafi ekki heyrt þessa misfellu, frekar en Eggert Ólafsson,
og álitið þessa stuðlun rétta út frá þeirri kenningu að einungis
klasarnir sk, sp og st séu sérstakir ljóðstafir sem ekki stuðli á móti
öðrum hljóðum eða hljóðaklösum. Steingrímur er samkvæmur sjálf-
um sér hvað þessa stuðlun varðar. Það er annað en sagt verður um
þá tvo sem nefndir verða hér á eftir, þá Matthías Jochumsson og Stein
Steinarr, sem notuðu s-stuðlun þegar þeim hentaði en virðast hafa litið
svo á að hún væri ekki til þegar það kom sér betur fyrir það sem þeir
voru að gera.
Hjá Matthíasi Jochumssyni fundust þrjú dæmi um s-stuðlun. Þau
líta þannig út:
Sigri samhuga
snilli, þjóðhylli.
(M. Joch.: Kvæði um Jón Sigurðsson 175–6)
sem um Snæfell brenni
sumarlogi skær.
(M. Joch.: Til Jóns Sigurðssonar 33–4)
syngur yngsta sækonungi
Snælands Gýmir frægðar-rímu.
(M. Joch.: Markús Bjarnason 93–4)