Són - 01.01.2005, Page 154

HJALTI SNÆR ÆGISSON154
Kristian Guttesen tekst Valur síðan á við eina af mýtum íslenska
þjóðernisins, nánar tiltekið í ljóðaflokknum „Króna Íslands ögrum
skorin“ (bls. 36–43) sem er einhvers konar umsköpun á sögninni um
landvættirnar fjórar. Henni er fundinn staður hjá kirkjugarðinum við
Suðurgötu, að því er virðist. Bókinni lýkur á ljóði þar sem höfund-
urinn stígur fram á sviðið og hrópar húrra fyrir sjálfum sér. Valur
Brynjar Antonsson vill sannfæra okkur um að hann sé kominn til að
vera.
7. Á göngu um hús möguleikanna
Áður er getið um safnritið Annó eftir Kristian Guttesen frá 1999. Það
er ekki laust við að mér finnist eitthvað skondið við þá hugmynd að
hálfþrítugur höfundur, sem aðeins hefur skrifað tvær bækur, skuli gefa
út úrval ljóða sinna. Árið eftir að Annó kom út birtist ljóðabókin Ung-
lingsljóð eftir Melkorku Ólafsdóttur sem leikur sama leikinn. Í þeirri
bók er úrval (eða heildarsafn) ljóða Melkorku, en hún var á nítjánda
aldursári þegar bókin kom út. Öll eru ljóðin merkt með ártali og jafn-
vel dagsetningu auk þess sem tilgreint er hvað höfundurinn var gam-
all þegar ljóðið var samið. Bókin hefst á hjartnæmri skýringu:
Fimm ára gullinhærð stelpa skildi eftir litla orðsendingu á sæng
foreldra sinna einn morguninn. Það var fyrsta bréfið. Síðan hafa
ófá orð verið skrifuð og sum þeirra myndað ljóð. Frá þessum
morgni eru nú liðin 15 ár, ár bernsku og unglings. Stelpan
breyttist úr barni í ungling og er nú að breytast í unga konu.
Árin og upplifanirnar sem undirbúa áttu hana undir fullorðins-
líf eru liðin en lifa í minningunni og ljóðum. Unglingsljóðum.17
Unglingsljóð er krúttleg lítil bók sem hefur eflaust hentað vel í jóla-
pakkana til vina og ættingja Melkorku árið 2000. En er nema von
maður spyrji: Hvaða erindi á þetta við aðra lesendur?18 Ljóð af þessu
tagi eru venjulega metin á mjög persónulegum forsendum og því ekki
ósanngjarnt að vonast eftir meira kjöti á beinin ef útgefnar bækur
17 Melkorka Ólafsdóttir (2000:aftan á forsíðu).
18 Mér er ekki kunnugt um hvað Unglingsljóð voru prentuð í mörgum eintökum en
þar sem hún er til útláns á Landsbókasafninu má telja að hún sé ætluð fleirum en
nánustu vinum og vandamönnum höfundar.