Són - 01.01.2005, Page 157

UM LJÓÐABÆKUR UNGSKÁLDA FRÁ ÁRINU 2004 157
Ó! Hve yndislegt þetta stríð er
Það er eitthvað svo vinalegt
að geta maulað snakk
og horft á stríð
í beinni
vitandi að það sé hægt
að slökkva
á hörmungunum21
Í mestu makindum
koma heim
borða popp og ís
horfa á stríðið í Írak22
Hér er um alveg sömu hugsun að ræða. Ljóð Vals er lengra og ögn
ómarkvissara. Ljóð Snæfara er, líkt og fleiri í Snæför, örstutt en samt
fullt af merkingu — skrýtlur væri kannski betra orð yfir sumt sem þarna
er að finna. Í það heila tekið er Snæför betri lesning en Skýjamyndaárásir
þótt ekki beri mikið í milli. Texti Vals er á margan hátt stífari; hann
er aðeins of upptekinn af sögulegri ábyrgð ljóðskáldsins (haldinn
ofurmennisþrá?), hræddari við að gera mistök og á það til að tyggja
boðskapinn um of ofan í lesandann. Það er meiri leikur í Snæfara,
meiri húmor, og hann virðist öruggari með sig. En báðar eru þessar
bækur fínasta afþreying, ekkert átakanlega djúpar en vel þess virði að
lesa.
Á heildina litið var ljóðaárið 2004 líklega hvorki verra né betra en
önnur að undanförnu. Engin sérstök gróska virðist vera í gangi núna
frekar en á öðrum tímum, hálfvelgja virðist reyndar oftast verða að
reglu hjá ungskáldum. Þegar hugleitt er hvernig megi bæta ástandið
er ekki fráleitt að beina sjónum að öðrum vettvangi hér á landi þar
21 Valur Grettisson (2004:31).
22 Snæfari (2004:13).