Jón á Bægisá - 01.04.1997, Síða 74

David Arnason
vélbyssunum sínum og á fáeinum mínútum drápu þeir sexhundruð-
áttatíuogfjóra Nýfundnalendinga. Hringir harmsins sem víkka út frá
þessum vígvelli eru ógnarstórir þótt staðurinn sé svona lítill. Á stærð
við stóra skólalóð.
Næturlestin til Barcelona fær taktfastan ekka. Þú ert of stór. Þú
passar ekki í kojuna. Fætur þínir rekast í lestarvegginn og þú verður
að hnipra þig saman í fósturstellingu. Draumar trufla þig og þótt þeir
séu mjög skýrir meðan þeir standa yfir muntu ekki muna þá að
morgni.
1. júlí er Kanadadagurinn. Þegar Nýfundnalendingar gengu í sam-
bandsríkið 1948 lögðu þeir eyjuna sína hrjúfu og sneið af Labrador í
púkkið. Þeir lögðu líka Beaumont-Hamel í púkkið. Að gjöf. Sundur-
grafna draugasneið af Evrópu sem hefur loðað við sársaukann og
neitað að snúa aftur til frjórra bylgjandi beitilanda í Picardí. Þú stíg-
ur upp í renóinn sem þó tókst á leigu og þegar þú ekur burt verðurðu
hissa að komast að raun um að þér hefur láðst að líta um öxl.
Þú vaknar í næturlestinni til Barcelona við bjástur unga verkfræð-
ingsins þegar hann klöngrast niður úr efri kojunni og hysjar upp um
sig gallabuxurnar. Seinna segir konan þín þér að hann hafi verið í að-
skornum rauðum nærbuxum því sjónarhornið kom í veg fyrir að þú
sæir það, þú áttir ekki að sjá það. „Perpignan,“ segir hann, lyftir upp
föggum sínum og smeygir sér út á ganginn þar sem hann hikar and-
artak og er farinn. Þú rennir upp gluggatjaldinu og birtan flæðir um
klefann. Fyrir utan er annar heimur. Einhverntíma um nóttina hef-
urðu farið yfir markalínu vorsins sem leitar í norður. Hér er allsstað-
ar lauf, grasið er grænt, appelsínutrén eru þunguð af hvítum blóm-
um og kirsuberjatrén orðin léttari af þeim bleiku.
í hótel Univers í Arras situr þú við léttbyggt valhnotuborð í föln-
uðum glansi þessa gamla húss og reynir að fá botn í kalt regnið í
Beaumont-Hamel. Konan þín undrast fínlegan útsauminn á rúm-
fatnaðinum, alúðina við smáatriði í veggfóðri, skreytingum og hús-
gögnum. Gólfin marra. Smiðsaugað sem faðir þinn reyndi að ljá þér
nægir að minnsta kosti til að sjá að ekkert er hornrétt. Þegar
kanadísku sveitirnar gerðu skammæja uppreisn 1918 lögðu þær
undir sig glæsihótel. Það getur bara hafa verið þetta. Er þeir höfðu
dundað sér mánuðum saman í illa þefjandi skotgröfunum við að telja
dauða félaga sína réðust þeir á verslanirnar, birgðu sig upp af koníaki
og drukku sig fulla. Hérna. í þessu herbergi.
Seinna, eftir næturlestina til Barcelona, teygirðu úr þér á gullinni
strönd í Portúgal, horfir á nakta granna unga líkamina synda, leika
sér eða teygja úr sér í sólinni. Það kvöld kaupirðu flösku af koníaki
og ferð með hana upp á hótelherbergið. Þú drekkur uns dögunin tek-
ur að mýkja skuggana. Á hótel Univers tekurðu upp spænsku romm-
flöskuna þína og drekkur með nýfundnalensku skuggaverunum uns
72
d JBaydá - TÍMARIT ÞÝÐENDA 1*1997