Jón á Bægisá - 01.04.1997, Qupperneq 109

Mú bera saman þig
„Daginn,“ hafði Harry sagt gleiðbrosandi. „Á leið í vinnu, ha?“
„Já! Þetta er dýrlegur írskur morgunn..."
„Já, það er nú víst. Hvar vinnið þér ef ég má spyrja?"
„í bókaverslun, niðri við Flóann. Hörmungarstaður. En það gefur
pening." Svo hafði hún flýtt sér burt og veifað í kveðjuskyni.
„Leitt að þér skuluð þurfa að vinna yfir höfuð,“ hafði hann sagt
við hana.
Langt kvöldrökkrið var hafið. Bréfið lá á borðinu, þögult og eld-
fimt. Harry fór að strjúka rykið af stólunum til að róa taugarnar. Hann
hélt áfram uns hann hafði strokið vandlega rykið af allri svítunni. Á
eftir fann hann að hann var glorsoltinn. Hann steikti og át fjórar
flesklengjur, þrjú egg, ristað brauð og drakk kaffi með. En hann var
ennþá svangur. Hann steikti meira flesk og tvö egg í viðbót. Svo opn-
aði hann perudós í eftirrétt og skóflaði upp peruhelmingunum ein-
um og einum og lét þá falla eins og ostrur niður í kokið. Þegar hann
var búinn með síðustu peruna þvoði hann upp og setti hvern hlut á
sinn stað.
Þótt Harry Phail væri ekki reykingamaður naut hann þess að fá sér
vindil af og til. Núna tók hann einn upp úr skyrtuvasanum og fletti
utan af honum plastglærunni. „Það er strákur!" stóð prentað hvítum
stöfum á glærunni. Dr. Gibbs hinn ungi hafði útdeilt þeim stoltur
meðal starfsmannanna í morgun. Þegar hann rétti honum vindilinn
hafði hann sagt gáskafullur „Þú ert næstur Harry.“ Harry hafði ekki
brosað.
Hann byrjaði að reykja vindilinn og reyndi að slaka á. Kvöldið var
undarlega hljótt. Gegnum svalt loft aprílkvöldsins bárust slitrur úr
Strauss-valsi frá útvarpstæki hinum megin við húsasundið. Nú byrj-
aði að rigna - letilegt mjúkt regnið muldraði fyrirheit lífsins. Án þess
að hann gerði sér grein fyrir því steig Harry taktinn með fætinum og
tottaði vindilinn. í fölnandi birtunni myndaði reykurinn rytjulegar
undnar slæður sem svifu til lofts í herberginu.
Allt í einu kramdi hann vindilinn í öskubakkanum, teygði sig í
bréfið og reif það upp. Inni í því var annað lokað bréf áritað með fín-
legri kvenhendi Pósthólf 6, Frjálst dagblað, Einkaauglýsingadeild.
Frímerkið hafði verið ógilt. Angan af sætum baunum kitlaði hann í
nasirnar þegar hann reif það upp. Svo byrjaði hann að lesa.
„Kæri herra:“
Hann skotraði augunum yfir síðuna.
„...ég er líka oft einmana..." .félagsskap í ellinni..."
„gaman af tónlist... leik á píanó“ „góðar bókmenntir..."
„mér finnst að karlmaður eigi að njóta þess að fá sér í
glas... en í hófi...“
Harry Phail las áffam af ákefð:
„Ég vona að við horfum um öxl til þessarar reynslu með
d Æapdá - HVAT? TALA THU ISLENZKU?
107