Jón á Bægisá - 01.10.2009, Síða 77

Shakespeare og þýSingar
bæði Rómeó og Júlía hafa þjáðst mikið yfir aðskilnaðinum. En þegar þau
hittast á ný hefur Júlía Brookes áhyggjur af því að Rómeó náist rétt eins
og Júlía Shakespeares1 2 og vill að hann lofi að giftast sér ef „wedlock be the
end and mark which your desire hath found:“: og tii að sanna að það sé
ekki einungis meydómur hennar sem hann sækist eftir. Hjá Painter er at-
burðarásin og röksemdafærsla Júlíu nokkurn vegin sú sama og hjá Brooke
en þó með nokkrum áherslumun. Rétt eins og hjá Brooke veltir hún fyrir
sér hvort eitthvað misjafnt liggi að baki hjá Rómeó en telur viðbrögð hans
og fríð ásýnd mæla gegn því. Hún kemur líka fram með þá hugmynd að
hjónaband þeirra geti haft jákvæðar afleiðingar en hún er mun ákveðnari
í afstöðu sinni en Júlía Brookes. Hún segir:
I wyll persyst immutable to the laste gaspe of Lyfe, to the intente I may
have hym to be my husband: for it may so come to passe, as this newe
aliaunce shall engender a perpetuall peace and Amity betweene hys
House and mine.3
Hlutverk Júlíu er síst minna hjá Painter en hjá Brooke eða Shakespeare.
Hún fær mikið rými til að útlista tilfinningar sínar og niðurstöður og hún
er klárlega gerandi í örlögum sínum en eldd passíf. Hjá Brooke má enn sjá
merki þessarar ákveðnu ungu konu, en hún virðist þó ekki hafa jafn góða
yfirsýn eða skilning á því hvernig heimurinn virkar enda er ljóðmælandinn
sífellt að vísa í klassískar sögur sem hún geti lært af að ástin sé feigðarflan.
Hjá Shakespeare hefur enn dregið úr þessum þáttum í persónu Júlíu þó að
enn eimi eftir af þeim enda hafa gagnrýnendur lýst henni sem svo: „Both
actor and character are speaking with maturity far beyond their years [...].
Though younger than Romeo, Juliet is more knowing."4
Þessar breytingar á persónu Júlíu, sem gera hana yngri og óreynd-
ari, hanga saman við breytinguna á innri tíma verkanna. Hjá Brooke og
Painter líða margir mánuðir á milli dansleiksins um jólaleytið, drápinu á
Tíbalt um páskana og brúðkaupsins í september. Þannig fá elskendurnir
meira ráðrúm til að kveljast og þjást, bæði áður en þau giftast og eftir að
Rómeó er dæmdur í útlegð. En einnig til að njótast eftir að þau giftast en
áður en Tíbalt er drepinn. Hjá Shakespeare gerist þetta allt á nokkrum
dögum. Hröð framrás atburða sem er drifin áfram án þess að áhorfendur
né persónur nái andanum er í samræmi við ungan aldur elskendanna sem
1 Sama. Línur 469-99.
2 Sama. Lína 536.
3 Painter, Palace ofPleasure, bls. 88.
4 Shakespeare, Complete works: The RSC Shakespeare, bls. 1677.
Gy' — AF OG FRAj EG KANN EKKI NOKKURT ERLENT TUNGUMAL 75