Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1879, Blaðsíða 65

55
1879
ar og birtingar, að konunglegt leyfiþarf tilþess, að slík prestvígsla megi fram fara, og að
ráðgjafinn er fús á, ef eitthvert prestsefni skyldi sœkja um það, að útvega slíkt leyfi, og
mun þar við verða bœtt því skilyrði, að hlutaðeigandi áður en vígslan fer fram, skuldbindi
sig til sem prestur að hegða sjer eptir hinurn gildandi kirkjusiðum þjóðkirkjunnar og að
hann lúti yfirráðum biskupsins á íslandi.
— Brjef landslröfðingja til yfirskattanefndarinnar i Stiœfelhness- og llnappadnls-
sýslu um telcjuskatt stórkaupmanns. — Með brjefi 7. þ. m. hefir yfir-
skattanefndin skýrt frá því, að skattanefndirnar í Staðastaðar og Helgafells sveitum hafi
vegna ókunnugleika ekki treyst sjer tii, að ákveða tekjur þær, er Hans A. Clausen stór-
kaupmaður liafi haft af verzlunum sínum á Búðum og Stykkishólmi, en verzlunarstjór-
arnir á þessum stöðum hafi engar sannanir nje skírteini viljað leggja fram um þetta,
og að eins lýst yfir því, að húsbóndi þeirra «hafi í fyrra haft töluverðan skaða á öll-
«um verzlunum sínum hjer á landi, þó hann gefi það eptir að fram telja 1000 krónur
«af Búðumn.
Yfirskattanefndin liefir því síður getað unað við þessi málalok, sem aðgjörða-
leysi í þessum efnum myndi gjöra skattskyldu kaupmanna þýðingarlausa, og álítur
nefndin, að þegar eins stendur á og hjer, verði skattanefnd sú, sem hlut á að máli,
skylduð til að kveða á um tekjur kaupmannsins og fái eigi þar í móti við brugðið fá-
kunnáttu nje vantrausti á sjálfri sjer; en verði þessu eigi við komið, að yfirskattanefnd-
inni sje þá heimilt bæði og skylt að kveða sjálfri á hjer um.
Fyrir því vil jeg tjá yfirskattanefndinni til þóknanlegrar leiðbeiningar, að jeg
fellst á það, sem þannig heíir verið tekið fram, sbr. brjef mitt frá 3. f. m. til sýslu-
mannsins í Dalasýslu (stjórnartíð. B, 22.).
— Brjef landsllöfðingja til sýslumannsins í Snæfellsness- og Ilnappadalssýslu um
liúsaskatt jarðeiganda. — í brjefi frá 15. þ. m. hafið þjer, herra sýslumað-
ur skýrt frá því, að umboðsmaður Árni Ó. Thorlacius bafi fœrzt undan að borga húsa-
skatt af fasteign sinni á Stykkishólms verzlunarstað, af því að hann eigi jörð þá, er
land hefir verið tekið frá undir kaupstaðinn, búi á henni, og hafi byggt upp timbur-
hús það, sem hann nú er í, í stað torfbœjar þess, er áður var á jörðunni, og til þess
að nota það við ábúð jarðarinnar. Jafnframt því látið þjer í ljósi það álit, að undan-
fœrzla þessi komi í bága við lög 14. desember 1877 um húsaskatt, því enginn vafi geti
verið um, að áminnzt húseign sje innan takmarka verzlunarstaðarins, en þá sje hún líka
þar með skattskyld, þótt hún sje notuð við ábúð jarðar og þó eigandi hennar sje með-
fram eigandi að kaupstaðarlóðinni.
Fyrir því vil jeg tjá yður til þóknanlegrar leiðbeiningar, að jeg er yður alveg
samdóma um það, er þjer þannig liafið tekið fram.
— Brjef landsliöfðingja lil amtmannsins yfir suður- og vesturumdœminu um
skattgreiðslu í landaurum. — Með þóknanlegu brjefi frá 19. f. m. hafið
þjer, hcrra amtmaður, sont mjer erindi sýslumannsins í Mýra- og Borgarfjarðarsýslu
40
20. febr.
50
20. rnarz.
51
20 marz.
52
12. apríl.