Tímarit Máls og menningar - 01.11.2009, Qupperneq 7

TMM 2009 · 4 7
Gunnar Karlsson og Silja Aðalsteinsdóttir
Saknað – Peter Foote
Það er einkennilegt að hugsa til þess að Pétur Fótur skuli vera horfinn
úr heimi. Einhvern veginn virtist hann svo eilífur þar sem hann fagnaði
manni, ár eftir ár, áratug eftir áratug, í anddyrinu á fallega húsinu sínu
í Highgate í London, leiddi mann í stofu – og kannski opið út í garð – og
bauð umsvifalaust upp á gin og tónikk. Líklega lærðum við hjónin að
drekka þann göfuga og holla drykk í því húsi. Eftir grínagtugar sam-
ræður (því þær háfleygu voru geymdar þar til eftir mat) var farið inn í
borðstofu (sem seinna varð vinnuherbergi Elinóru konu hans) eða stóra
eldhúsið og snæddur staðgóður breskur matur. Við gleymum aldrei
fyrstu máltíðinni í þessu húsi. Stelpurnar voru þriggja og níu og höfðu
aldrei bragðað annað eins sælgæti og kjötréttinn. Þeim var sagt að hann
héti „shepherd’s pie“, og Pétur bætti við á íslensku, með skelmislegu
brosi til stelpnanna: „Já, þeir eru góðir, smalarnir okkar!“
Eftir matinn var gjarnan tekin stund í að fara yfir textabút sem ein-
hver í fjölskyldunni hafði verið að basla við að setja saman á ensku.
Pétur leiddi höfundinn afsíðis inn á skrifstofu sína, fór af natni og
nákvæmni yfir ritsmíðina og hætti ekki fyrr en hún var komin á lýta-
lausa ensku. Hann var einstaklega hjálpsamur og varði stundum helst til
miklu af vinnutíma sínum í að þýða á ensku ritverk eftir Íslendinga
þegar hann hefði getað skrifað langtum betri verk sjálfur. Hann gat
verið ótrúlegur nostrari. Við hjónin eigum eintak af fyrra bindi ensku
Grágásarþýðingarinnar sem hann átti hlut að sjálfur og gaukaði ein-
hvern tímann að okkur. Í bókina er krotað svo mikið með penna að við
héldum, þegar við tókum eftir því, að hann hefði í misgripum gefið
okkur eigið eintak sem hann hugsaði sér að nota kannski ef bókin yrði
endurprentuð. Nei, sagði hann aðspurður; hann krotaði svona leiðrétt-
ingar inn í hvert eintak sem hann gæfi fólki.
Það voru Peter Foote og Björn Þorsteinsson, prófessorar við háskólana
í London og Reykjavík, sem urðu til þess að við tókum okkur upp fjöl-
TMM_4_2009.indd 7 11/4/09 5:44:30 PM