Tímarit Máls og menningar - 01.02.2015, Qupperneq 138

D ó m a r u m b æ k u r
138 TMM 2015 · 1
um pappírum, skýrslum, um einstak-
linga sem höfðu verið tengdir Sósíalista-
flokknum. Af því tilefni sagði blaðið í
leiðara í maímánuði:
Þegar menn lesa skýrslur þær sem Þjóð-
viljinn birtir dæmi um ættu þeir að hafa í
huga að hliðstæðar skýrslur um þá sjálfa
hafa verið sendar til bandaríska sendi-
ráðsins, samdar af Íslendingum sem hafa
tekið greiðslu fyrir að njósna um landa
sína í þágu erlends ríkis …
Þegar ég las þetta sautján ára fannst mér
að svona fullyrðingar Þjóðviljans gætu
varla verið sannar. Það fer enginn að
njósna um Íslendinga fyrir peninga og
gefa skýrslur um það í útlensku sendi-
ráði, hugsaði ég, enda bara strákur af
Fellsströndinni. Bók Styrmis sýnir því
miður að ég hafði rangt fyrir mér. Þegar
Þjóðviljinn fullyrti að þetta væru
njósnaskýrslur sem hefðu verið skrifað-
ar fyrir bandaríska sendiráðið þá var því
neitað meðal annars af þeim sem hafði
skrifað skýrslurnar. Við það sat – þar til
nú að Styrmir flettir ofan af hliðstæðri
starfsemi.
Brot á lögum um meðferð skotvopna
og á landráðagrein hegningarlaganna
voru reyndar ekki einu lögbrotin sem
forráðamenn Sjálfstæðisflokksins stund-
uðu og lögðu blessun sína yfir á þessum
áratugum þegar þjóðin bjó við eins-
flokksstjórn Flokksins mikla víðs vegar
um þjóðfélagið.
Stálu einkabréfum fólks
Þeir stálu einkabréfum nokkurra
íslenskra stúdenta sem voru við nám
austantjalds og birtu þau í bók sem
Heimdallur gaf út. Hjalti Kristgeirsson
einn þeirra sem hafði skrifað bréfin
stefndi Heimdalli vegna þessa. Kveðinn
var upp dómur í borgardómi snemma á
árinu 1974 þar sem Heimdalli var gert
að greiða Hjalta miskabætur auk þess
sem Heimdallur skyldi greiða allan
málskostnað. Þannig var Heimdallur
dæmdur fyrir að stela einkabréfum og
fyrir að birta þau í bók. Lítillega er
komið inn á þessar skýrslur, SÍA-skýrsl-
urnar, í bók Styrmis. Þetta voru sendi-
bréf sem íslenskir stúdentar í Austur-
Evrópu skrifuðu á sjötta áratugnum og
hafa að geyma sérlega glöggar greining-
ar og gagnrýni á ástandinu í svokölluð-
um sósíalískum ríkjum. Sá sem kom
skýrslunum á framfæri við Flokkinn eða
sótti þær – stal þeim – á vegum hans
kom þeim til Bjarna Benediktssonar
dómsmálaráðherra og varaformanns
Sjálfstæðisflokksins segir Styrmir. (bls
115)
Hér hafa verið nefnd þrjú alvarleg
dæmi um lögbrot Sjálfstæðisflokksins
þar sem Flokkurinn birtist sem fjanda-
sveit þess lýðræðiskerfis sem hann þótt-
ist vera að verja.
Hér verður ekki farið yfir hleranirnar
sem Sjálfstæðisflokkurinn lét stunda.
En niðurstaðan er sú að eini stjórnmála-
flokkurinn á Íslandi sem stundaði
reglulega lögbrot gegn öðrum Íslending-
um var ekki Alþýðubandalagið; það var
Sjálfstæðisflokkurinn.
Sjálfstæðisflokkurinn reyndi víðar
fyrir sér. Þeir stofnuðu heilt bókmennta-
fyrirtæki til að keppa við Mál og menn-
ingu. Reyndu að gera róttækum rithöf-
undum lífið leitt. Settu upp hundshaus
þegar Halldór Laxness fékk Nóbelsverð-
launin; þannig mætti menntamálaráð-
herra Sjálfstæðisflokksins ekki þó boð-
inn væri á Nóbelshátíðina í Stokkhólmi
og ríkisstjórn Íslands lét sem hún tæki
varla eftir Nóbelsverðlaununum og
eftir lét Alþýðusambandinu að taka á
móti Halldóri þegar hann kom heim
með verðlaunin. Sjálfstæðisflokkurinn
reyndi alls staðar að koma völdum
sínum að; til dæmis vildi menntamála-
ráðherra hans ráða því hvaða málarar