Tímarit Máls og menningar - 01.10.2016, Blaðsíða 46
46 TMM 2016 · 3
Ewa Marcinek
Ísland pólerað
Helga Soffía Einarsdóttir þýddi úr ensku
Hann kallaði mig gjarnan „ógnina úr austri“. Svona var hann sniðugur.
Síðan gleymdi hann að þetta átti að vera grín.
Ég gleymi aldrei fyrstu samræðum mínum á íslensku. Í stórmarkaðinum.
„Viltu poka?“
„Já, takk.“
Á móðurmáli mínu hljómar poka eins og sýna mér. Viltu poka? Viltu sýna
mér hver þú ert? Trúðu mér, ég myndi gera það ef ég vissi hvernig.
Og allar þessar gengilbeinur sem tala bara alls enga íslensku! Meira að segja
enskan hjá þeim er léleg. Hver ræður þær eiginlega?
Sagt er að við, pólerandi fólkið, séum að flýja lág laun og félagsleg vanda-
mál heima fyrir. En ef við erum á flótta þá er það frekar undan brostnum
hjörtum, brostnum draumum, brostnu stolti. Það er skárra að vera skrímsli
en að vera brotin manneskja, held ég.
Hann bíður við afgreiðsluborðið til að ná tali af eiganda mínum. Eigandi
minn, ég kalla hana það, maður á ekki að stytta sér svona leið, en hún á sem
sagt þetta indversk-ítalska-mexíkóska veitingahús með marokkósku lömp-
unum, indversku púðunum, rafmagnskertunum, búddastyttunum, jólaljós-
unum og öllu öðru hér inni, fyrir utan okkur tólf. Spænsk gyðja, rússneskur
engill, indverskur gúrú, postuli frá Bandaríkjunum, þrír íslenskir englar og
fimm pólskir píslarvættir.
Hann lítur á mig.
„Hún er ennþá í símanum,“ segi ég og brýt saman servíettur fyrir hnífa-
pörin.
„Frá hvaða lengi ert þú?“ kastar hann fram.
„Eitt ár.“ Ég stekk til að grípa boltann.
Hva ð e r í s l e n s k u r r i t h öf u n du r?