Tímarit Máls og menningar - 01.10.2016, Blaðsíða 90

90 TMM 2016 · 3
H va ð e r í s l e n s k u r r i t h ö f u n d u r ?
sneri síðunum, eins og hann væri að lesa það. Augu hans stönsuðu á stað þar
sem spurt var um fyrri reynslu.
„Ég sé að þú hefur starfað hjá Gufubátum hf. og svo hefur þú líka verið í
banka. Af hverju hættirðu?“
Hún varð vandræðaleg, þó að hún hefði farið yfir þennan þátt svo
mörgum sinnum í huga sér. Það var ekki henni að kenna þó að fyrirtæki
gangi kaupum og sölum. Blöðin voru full af greinum um markaðsbúskap og
dásemdir hans. Henni hafði bara ekki tekist að komast á uppskeruhátíðina.
„Krrhmm. Þeir voru að hagræða í kjölfar þessarar sameiningar. Fækka
fólki.“
Starfsmannastjórinn virtist sökkva sér í sínar eigin hugsanir, hann horfði
beint fram fyrir sig tómu augnaráði. Þessi þögn fékk hana til að ókyrrast.
Hjartað hertist í brjósti hennar og hún náði vart andanum.
Svo leit maðurinn aftur upp og sagði blæbrigðalaust:
„Lastu auglýsinguna sem við birtum í Morgunblaðinu?“
Hún hafði lesið hana. Þess vegna var hún hér.
„Ungt og hresst fólk óskast í útflutningsfyrirtæki í örum vexti“. Mígrenið
í hægra augnakróknum fór að gera vart við sig. Hún fann hvernig heit bylgja
gekk yfir allan líkamann og hún vissi að hún yrði rauð og þrútin í framan.
„Þú ert auðvitað með reynslu og kannt þessi störf örugglega vel …“
Titrandi stóð hún upp, með tárin í augunum hljóp hún burt og hlustaði
ekki á hvað starfsmannastjórinn hafði meira að segja.
Enda vissi hún afganginn:
„Við höfðum eiginlega ætlað að ráða yngri manneskju.“
Eins og í þoku ráfaði hún um götur borgarinnar, með ekkann í hálsinum.
Þegar þokunni fór að létta, stansaði hún fyrir framan búðarglugga og
horfði á konuna sem endurspeglaðist í glerinu.
Hún sá gamla, hrukkótta kerlingu sem silaðist áfram, þreytt eftir erfiðan
dag.