Tímarit Máls og menningar - 01.10.2016, Síða 49

Í s l a n d p ó l e r a ð
TMM 2016 · 3 49
konu á sextugsaldri. Mjög glæsileg. Íslensk gyðja gæti maður sagt. Víkinga-
kona með hafnaboltahúfu.
„Thank you. Where are you from?“ spyr hún.
„Frá Polandi.“
„Oh, from Poland? How nice!“ Hún brosir. Fallegt andlit. Sæblá augu.
„Dzię-ku-ję,“ segir hún hátt.
Ég brosi á meðan ég safna saman diskum. Notaðar servíettur með bleikum
varalitablettum. Tannstönglar. Appelsínubörkur. Kvennarusl.
„Where in Poland are you from?“
„Frá Wrocław í suðvestur Polandi.“ Fyrir nokkrum dögum ákvað ég að
tala ekki lengur ensku við viðskiptavini. Ég er að reyna að standa við það.
„I’ve been in Gdańsk. Warsawa, Kraków. I know a lot of Polish people
here. I had a Polish boyfriend.“ Hún bætir við: „We just broke up.“
Ég vakna strax til lífsins og set á mig sorgmædda brosið á meðan ég bíð
eftir að rétti frasinn rifjist upp. „Því miður,“ segi ég.
Hún drekkur kaffið í litlum sopum.
„There is no need to be sorry. He was a bad boyfriend. He was Poland B.“
Vakna aftur, eins og í draumi. Pólland B?
Ég dæsi svolítið dramatísk og býð henni síðan upp á gott hjá þér-brosið
mitt. Orð hennar sveima um. Poland B. Poland A. Poland B. Poland A. Ég
fer aftur á bak við afgreiðsluborðið með bergmál í höfðinu og hún er komin
þangað um leið.
„Jæja, og hvað ertu búin að vera lengi? Og strax farin að tala íslensku?
Minn fyrrverandi hefur búið hérna í sjö ár en hefur ekki lært stakt orð. Ekki
stakt orð! Ég lærði helling. Ég get sagt: dziękuję-proszę-kocham cię-ogórek.
Hann elskaði mig en hann vildi að ég væri minna á ferðinni. Hann vildi að
ég væri pólsk stelpa, þú veist. Að ég væri bara heima að búa til þetta þarna
… Já, schabowe. Ég bý til fullkomið schabowe! Og ég gerði það fyrir hann,
ég gerði schabowe-ogórkowa-bigos-gołąbki. Og náði mjög góðu sambandi
við Pólverjana sem búa hérna. Nú á ég fleiri pólska vini en íslenska. Og hvað
á maður að gera? Auðvitað getum við ennþá hist í kaffi. Við getum farið
saman á djammið. Mér finnst ég vera hálfpólsk, en nú … ég er ekki pólsk.
Jesús minn! Veistu, allir pólsku vinir mínir kalla mig íslenska sendiherrann
sinn. Ég hjálpa þeim heilmikið. Þeir geta hringt í mig hvenær sem er. „Hey,
Ása, ég fékk bréf frá skattinum … Hey, Ása, ég er í vandræðum með þetta
og hitt …“ Ég er alltaf til í að hjálpa, því ég elska Pólverja. Hann var tuttugu
árum yngri en ég. Algjör bad boy. Voða almennilegur og ljúfur, en á sama
tíma var hann sístelandi, ræktaði gras um allt Ísland. Við hittumst rétt eftir
að hann kom úr fangelsi. Pólland B. Maður á ekki að hleypa svona fólki
að. Það skilur bara eftir sig þessa slæmu … já, mjög slæmu ímynd af ykkur
öllum! Ertu hér með fjölskyldunni þinni? Þú átt mann hérna, er það ekki?
Ekki? Gott hjá þér! Hann hélt framhjá mér. Á Skype. Viltu pæla! Hún er
ótrúlega ung. Og við að reyna að eignast barn. Hérna, elskan. Þetta er nafnið