Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 26

24
ÞÁTTUR AF SÉRA ODDI Á MIKLABÆ [Gríma
sú tilgáta mjög sennileg, enda munu sögusagnir til vera
fyrir því, að svo hafi verið. Auk þessa, sem nú hefur
verið getið, fannst í moldinni og innan um beinin ein
silfurmilla og ofurlítil pjatla af mjög sterkum dúk.
Var hvorugur sá hlutur grafinn með beinunuin. —
Pjötlunnar hafði sérstaklega verið getið í miðilssarn-
bandinu."
Kista var smíðuð að beinum Solveigar og þau síðan
flutt og jarðsett að Glaumbæ 11. júlí 1937. Hélt séra
Lárus guðsþjónustu bæði að Miklabæ og að Glaum-
'bæ, og er mér tjáð, að athöfnin hafi verið hin virðu-
legasta. — Solveig hafði látið þess getið i gegnum mið-
ilssambandið, að hún vildi hvíla í Glaumbæjargarði,
því að þar lægi einn ættingi sinn, sem sér væri kær.
Hver sá ættingi hefur verið, verður sennilega aldrei
upplýst, nema ef það tækist að hafa upp á, hverra
manna Solveig var.
Telja má, að svo sterkar líkur og sannanir liggi fyrir
því, að það hafi verið bein Solveigar, sem upp voru
tekin og flutt að Glaumbæ, að á því sé ekki hinn
minnsti vafi að það hafi verið hin réttu.
Miklar draumfarir voru í Skagafirði í sambandi við
upptöku beinanna og flutning, en ekki verða þær rakt-
ar hér. Skal aðeins getið hér draums Maríu Þorsteins-
dóttur á Hrólfsstöðum. Maríu dreymdi nóttina, sem
faðir hennar reið til fundar við Sigurð Einarsson, til að
fá hann í síðara sinnið til að aðstoða við leitina að leiði
Solveigar, að „til hennar kom kona, sem sagðist vera
Solveig, og bað hún hana að koma með sér ofan að
Miklabæ, til þess að sjá, hvar hún væri grafin. En María
þóttist í draumnum ekki þora það. — Lýsti María
stúlku þessari í stórum dráttum líkt og Solveigu hafði