Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 28

26 ÞÁTTUR AF SÉRA ODDI Á MIKLABÆ [Gríma
ing hafi verið alsaklaus að hinum svívirðilega orðrómi,
sem eflaust fyrst löngu síðar féll á hann í sambandi við
hvarf séra Odds. Það hefði líka þurft að vera meira en
smávægilegur nágrannakrytur, til að koma sjálfu yfir-
valdi Skagafjarðar til að setja mannorð sitt í slíka hættu,
sem því var samfara að vera í ráðum eða vitorði um svo
svívirðilegan glæp.
Það, að Solveíg eða afturganga hennar hafi orðið
Oddi presti beinlínis að bana, — „draugur, sem mann
hafi dregið og hest í dysina og báðum haldi“, eins og
Einar Benediktsson orðar það, er svo fjarstætt, að það
þarf ekki að ræða.
Ef séra Oddur var veginn af jarðneskum manni, hver
var þá vegandinn? Til þess að gera slíka fullyrðingu
miðilssambandsins sennilega, þarf að komaframábend-
ing á ákveðinn veganda. Það má vel vera, að slík ábend-
ing hafi komið fram á miðilsfundunum, en hún hefur
ekki verið birt. Ef hún hefur komið fram, má gera ráð
fyrir að ástæðan fyrir því, að hún var ekki opinberuð,
sé sú, að hlífzt sé við því, til þess að kasta ekki skugga
á minningu látins manns og kannske að gera afkomend-
um hans skapraun með því. Fyrir mínum augum er þó
hinn skugginn engu litbjartari, sem varpað er með full-
yrðingunni um morð séra Odds á óákveðna samtíðar-
menn atburðarins.
Ef séra Oddur var myrtur, liggur næst að ímynda sér,
að sá, sem það hefði gert, væri einhver sá, er hefna vildi
Solveigar, en hver átti það að hafa verið? Sagt er, að
Solveig hafi verið lítillar ættar, en smámenni gat það
vart verið, sem lagði sig í þá hættu að myrða mann jafn-
ættgöfugan og álitsmikinn sem séra Oddur var. Og
ekki er það vitað, að neinn náinn ættingi Solveigar hafi
verið búsettur í nágrenni Miklabæjar á þessum tíma.