Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 71

Gríma] DULRÆNAR SÖGUR 69
hlið konu sinnar, og fór öll sú athöfn fram svo sem
venja er til.
Varð nokkur rekistefna af kirkjustjórnarinnar hálfu
út af uppgrefti þessum, en þó látið standa sem komið
var.
c. Líkkistusmiðsins vitjað.
[Handrit Guðjóns Brynjólfssonar í Skálholti.]
Um 20—30 ára skeið var það hlutskipti mitt að smíða
líkkistur flestra þeirra, sem dóu í Hofssókn í Álftafirði.
Á unglingsárum mínum lagði eg lítinn trúnað á
drauma, en eftir það er eg tók við starfa þessum, fór
mig að dreyma undarlega drauma, sem eg skildi ekki í
fyrstu, en síðar reyndust vera bendingar í þá átt, að
líkkistusmíðar væru í vændum. í tvö skipti bar líka svo
við, að eg heyrði þung högg barin í borðhlaða nálægt
mér, og í bæði skiptin fór svo, að fám dögum síðar smíð-
aði eg líkkistu af borðviði úr hlaðanum. — Vorið 1929
flutti eg frá Starmýri í Álftafirði, eftir 20—30 ára dvöl,
að Borgargerði við Djúpavog og átti þar heima í tvö ár-
in næstu. Þar gerðist atburður sá, sem nú skal greint
frá.
Síðara hluta októbermánaðar 1930 brá tíð til norðan-
áttar og hélzt í viku eða rúmlega það; nokkurt frost var
á nóttum. Að morgni fimmtudags 30. okt. kom strand-
ferðaskipið „Súðin“ norðan um land á Djúpavog; var
þá sent til mín og eg beðinn að koma í vinnu við út-
skipun á kjöti, gærum og öðrum haustvörum. Þann
dag var hægur norðankaldi, en talsvert frost hafði verið
um nóttina. Hófst útskipunin þegar og gekk greiðlega,
svo að henni var lokið í myrkri um kvöldið. Skipið lá
kyrrt um nóttina, en fór svo í birtingu morguninn eftir.