Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 69

Gríma]
DULRÆNAR SÖGUR
67
b. Frá Jóhannesi Kristjánssyni ríka.
[Eftir handriti Skúla Þorsteinssonar á Reykjum í Reykja-
hverfi o. fl.]
Jóhannes Kristjánsson, sem kallaður var hinn ríki,
var a£ Brúaætt í Þingeyjarsýslu, fæddur á Halldórs-
stöðum í Reykjadal 1795. Ólst hann upp þar í dalnum
við hina mestu fátækt, og sagt er, að eitt sinn, er hann
var barn að aldri á Breiðamýri, hafi ferðamaður gefið
honum tvo skildinga, og Jóhannesi þótt svo mikið í þá
varið, að hann hafi falið þá í holu í göngunum, svo að
aðrir hefðu ekki hönd á þeim. — Á unglingsaldri var
hann eitt sinn staddur gestkomandi á Grenjaðarstöð-
um, og kom þá þangað förukarl nokkur, gamall og las-
burða. Bað karlinn heimamenn um fylgd yfir Kálfa-
læk, en þeir þóttust hafa öðru að sinna en kvabbi hans.
Bauðst Jóhannes þá til að fylgja karli yfir lækinn og
bar hann á bakinu, því að vöxtur var í læknum. Varð
karl hjálpinni svo feginn, að hann blessaði yfir Jóhann-
es og bað fyrir honum, að allt gengi honum til láns og
hamingju í lífinu. Sagði Jóhannes síðar, að sér hefði
virzt blessun og fyrirbænir karls verða að áhrínsorðum,
því að upp frá því hefði hagur sinn farið síbatnandi.
Jóhannes kvæntist 1820 Sigurlaugu Kristjánsdóttur
og bjó á ýmsum jörðum í Reykjadal og Bárðardal,
þangað til hann fluttist vorið 1839 að Laxamýri, sem
hann hafði keypt. Þar bjó hann í 22 ár og varð maður
stórauðugur á þeirrar tíðar mælikvarða; átti hann um
skeið fimm höfuðból í Þingeyjarsýslu og Hrísey á Eyja-
firði auk ýmissa smærri jarða. Konu sína missti hann
1859, og var hún jörðuð á Húsavík. — Vorið 1861 tók
Sigurjón, sonur Jóhannesar, við búi á Laxamýri, en
sjálfur fluttist hann að Fellsseli í Kinn og síðar að
5*