Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 55

Gríma] AF HJALTASTAÐA-DRAUGNUM 53
kvíða því fyrr en á dettur.“ Þá menn sögðu: „Það var
mikið, hversu þið djöflarnir, svo dýrðlegir skapaðir,
félluð í Guðs reiði og eigið engrar endurlausnar von,“
— sagði hann: „Hver veit nema eg iðrist enn.“ — Hann
aðspurður, hvað langt væri síðan djöflarnir hefðu fall-
ið, svaraði: „(Segjandi) segið þið mér hálfpartinn af
þeirri tölu, svo skal eg segja ykkur hinn partinn." Hon-
um var sagt það væri 2858Yz fár), að divideruðum ár-
unum frá heimsins sköpun eftir þess árs almanaki. Þá
sagði hann: „Það eru fjögur þúsund sextán hundruð
tíutíu og seytján ár.“ — Hann aðspurður, hvað hátt
hann kynni að hljóða, svaraði svo: „Svo allt þakið fari
af baðstofunni.“ Hljóðaði hann svo þrisvar, fyrst hátt,
síðan hærra og seinast hæst, hver hljóð langt yfirgengu
mannleg hljóð, bæði að því að vera sterk og ámáttleg,
svo sá, sem við hann talaði, þ. e. sfýslu)mfaður) Wfí-
um), sagði: „Djöfullinn er það.“ — Sextuga kerlingu
þar á staðnum kallaði hann konu sína og óskaði þau
væru saman gefin.
Hann níðyrti menn, kallaði þá greppatrýni etc.,
fleygði skarni framan í þá og sagði undir eins klám og
skammirf?). Hann kastaði tré og brýnum til manna og
steinum; á hrygg séra Gríms Bessasonar fleygði hann
steini, sem vó að vísu þrjú pund, svo honum var lengi
dátt eftir. Síðan kastaði hann í prestinn silfurspæni og
sagði hann skyldi eiga. Þessi spónn átti að vera inni í
húsi Sigurðar smiðs, hvar inn þessi gestur þóttist þó ei
tnega koma vegna eins hlutar, er þar væri inni geymd-
ur, hvern hann vildi ei nafngreina; því lá fólkið þar á
nóttunni á kistum. — Úr glerglugganum á stofunni
braut hann þrjár rúður, kallaði svo til prestsins: „Nú
er eg búinn að gera gott glugganum þínum, séra Jón.“
Snjókökkum kastaði hann á fólk, og eitt sinn þá athug-