Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 76

74
DULRÆNAR SÖGUR
[Gríma
kom upp á loftið, setti eg týruglasið á kassa, sem þar
stóð. Loftshlerann lagði eg aftur, því að hann tolldi
eigi uppi, þegar hann var reistur. Var eg þarna að bogra
við að taka til ullina, þegar eg heyrði þrusk og skarkala
aftan við mig; leit eg við og sá þá að hlerinn reis upp og
skall jafnharðan niður aftur af miklu afli, en ekkert sá
eg, er þessu gæti valdið. Eg varð ekkert hræddur, því að
eg þóttist vita, að einhver heimamanna hefði gengið
fram á eftir mér og ætlað að gera mér bilt við; kallaði
eg því ofan, en enginn svaraði. Síðan gekk eg til bað-
stofu með ljósið og ullina og spurði konu mína, hvort
nokkur hefði farið fram á meðan eg var burtu, og þver-
tók hún og allt fólkið fyrir það. — Þegar eg kom fyrst
fram í bæjardyrnar morguninn eftir og var á leið út,
voru tveir menn fyrir í bæjardyrunum; stóð annar
þeirra að norðanverðu, en hinn sat í dyraloftsstiganum
og studdist við rekuskaft. Menn þessir voru komnir til
þess að taka gröf að stúlku, er dáið hafði af barnsförum.
— Eigi vissum við á Ríp, hvenær jarða átti stúlku þessa,
fyrr en menn þessir komu.
g. Undarleg högg.
[Handrit Hreiðars Geirdals 1908. Sögn Einars Jónssonar.]
Eg átti heima í Breiðavík á Tjörnesi. Sváfum við
saman, Jón bróðir minn og eg. Einn morgun að vetri
til lágum við vakandi í rúminu og allt í einu heyrðum
við, að barið var þéttingshögg í fótagaflinn; kenndum
við hvor öðrum um, en hvorugur þóttist hafa hreyft
sig. Þetta kom fyrir hvað eftir annað um veturinn, og
ávallt kenndum við það hvor öðrum. Komu höggin oft-
ast á morgnana, þegar við vorum vaknaðir, en stundum
um nætur. Einn morgun lágum við vakandi í rúminu;
kveikt hafði verið á litlum lampa í öðrum enda bað-