Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 79

Gríma]
DRAUMAR
77
Það var þá nótt eina að Jóhönnu dreymdi, að hún
væri úti stödd með annan son sinn á handlegg sér, og
þóttist hún þá sjá mann hanga tvöfaldan yfir þvotta-
snúru, þannig að bæði fætur og höfuð námu við jörðu.
Var hann svartur yfirlitum og mjög ófrýnilegur og
að öllu hinn illmannlegasti. Þóttist hún vita, að þetta
væri fjandinn sjálfur, og fannst sem hann myndi vilja
ná barninu. Stóð henni mikil ógn af honum, en sagði
samt: „Hvað heitir þú?“ „Eg heiti nú herra Lúmber,“
svaraði hann. Við þetta vaknaði hún. Um morguninn
sagði hún manni sínum og öðru heimilisfólki frá
draumnum. Hentu piltar gaman af honum, en samt
varð draumurinn þeim alvarleg aðvörun, því að þeir
hættu alveg blótsyrðum og óviðurkvæmilegum hávaða,
þegar þeir spiluðu.
b. Brandur.
[Handrit Páls Einarssonar á Akureyri.]
Veturinn 1905—1906 áttu foreldrar mínir heima í
svokölluðu Methúsalemshúsi, þar sem nú er húsið
Strandgata 23 á Akureyri. Hjá þeim voru þá tvö börn
þeirra, Kristín og sá, sem þessa sögu segir, og fóstur-
dóttir þeirra, Solveig.
Nokkru eftir nýár 1906 — auðvitað man eg ekki
nú, hvenær það var, eftir svo langan tíma1), en það
hefur alls ekki verið fyrr en í febrúar, — sagði Kristín
okkur morgun einn draum, er hana hafði dreymt
nóttina áður. Dreymdi hana, að Guðbrandur, sem lengi
átti heima hér á Akureyri, en í daglegu tali ætíð var
nefndur Brandur, kom inn í íbúð okkar og fór um
1) Þetta er ritað í febrúar 1947.