Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 34

32 ÞÁTTUR AF KJARTANI í SELI [Gríma
2. Skíðaíþrótt Kjortans.
Kjartan ólst upp á Eskifirði og vandist sjósókn á opn-
um bátum og allri landvinnu. — Upp af kaupstaðnum
eru brattar og háar brekkur, sem hyljast snjó á vetrum,
sérstaklega þegar norðaustanátt hefur yfirhöndina. Þá
verða þarna tilvaldar skíðabrekkur, sem kaupstaðarbú-
ar hafa að jafnaði notað sér eftir föngum. Þar æfði
Kjartan sig á skíðum og varð mesti skíðamaður aust-
anlands á sínum tíma. Lék hann sér að því að renna sér
niður brattann á hörðum gaddi, þegar aðrir urðu að
ganga þar niður á fjórskeflings mannbroddum; en slíkt
gerðu ekki nema slyngir skíðamenn, svo sem Sæmund-
ur Auðunnarson í Stóru-Breiðavík. Margar sögur fara
af skíðaferðum Kjartans yfir hina háu fjallvegi milli
Austfjarða og Fljótsdalshéraðs, oft í miður góðum veðr-
um.
Einu sinni var Kjartan að koma frá Seyðisfirði og fór
Jökul feða Fönn); þurfti hann að stanza á suðurbrún
jökulsins, stakk stafnum í fönnina. og lét vöttu sína á
snúðinn, en skíðin litlu frá. Þegar hann svo var tilbú-
inn, steig hann á skíðin, tók skíðasnærið í hendur sér
og renndi sér vanalega leið niður brekkurnar heim í
hlaðið á Seli. Hittist þá svo á, að kona hans var úti
stödd, og er hún hafði heilsað honum, spurði hún, hvar
hann hefði staf sinn og vettlinga. Rankaði Kjartan þá
við sér og svaraði: „Æ, hvaða skolli, þeir eru uppi á
Jökli.“ Daginn eftir sótti hann svo staf og vöttu og fékk
sér um leið skemmtilega skíðaferð.
Öðru sinni var Kjartan staddur á Seyðisfirði að vetr-
arlagi; var ágætt skíðafæri yfir fjöllin, og hugði hann
því á fljóta heimferð. Þegar hann var að leggja af stað,
kom til hans maður úr Fáskrúðsfirði ogbaðhannaðlofa
sér að verða samferða. Kjartan tók því heldur dauflega,