Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 16

14
ÞÁTTUR AF SÉRA ODDI Á MIKLABÆ [Gríma
fékk Ríp 1811 og Reynisnesþing 4. des. 1828. Hann var
karlmenni að burðum og glæsimenni að sögn. — Hann
hafði oft óskað þess, að hann hefði verið nokkru eldri,
þá er faðir hans hvarf; þá mundi hann hafa farið út til
hans. — Dóttir þeirra hjóna var Ingibjörg, kona Jóns
prests Jónssonar á Auðkúlu, en séra Jón var sonur Jóns
prófasts á Stað í Steingrímsfirði, Sveinssonar. Hjá Ingi-
björgu lézt Guðrún 1811. — Séra Jón á Auðkúlu
drukknaði í Svínavatni 4. febr. 1817. Meðal barna
þeirra var séra Daníel á Kvíabekk.
7. Sagnir af reimleikum Solveigar.
Því var fastlega trúað af alþýðu manna í Skagafirði,
að Solveig gengi mjög aftur. Var sú trú rótgróin löngu
áður en séra Oddur hvarf, en hefur eflaust magnazt við
hvarf hans og hin undarlegu atvik að því. Þessi trú
lifði góðu lífi fram um miðja síðustu öld og jafnvel
fram undir lok hennar. Þótti svipur Solveigar sækjast
eftir að villa menn, helzt þá, er voru einir á ferð að
næturlagi eða í myrkri, og sækjast eftir að gera þeim
ýmsar glennur. Flestar þeirra sagna eru nú glataðar, en
þær helzt enn við lýði, sem yngstar eru. Skulu hér
nokkrar skráðar.
Séra Jón Hallsson var prestur á Miklabæ 1858—1874.
Þá hafði kirkjugarðurinn á Miklabæ verið færður
nokkuð út, svo að leiði Solveigar var orðið innangarðs,
og vissu þá orðið fáir, hvar helzt það var. Eitt sinn sem
oftar skyldi jarða lík í Miklabæjargarði, og vísaði prest-
ur til að taka gröfina í hinum nýlega vígða hluta, sem
orðið hafði innangarðs við útfærslu girðingarinnar. Var
hann svo inni við, meðan gröfin var tekin. Er það var
langt komið, kom einn grafarmanna inn til prests og
sagði honum, að nokkuð óvenjulegt hefði borið fyrir