Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1933, Blaðsíða 38

:í(>
kom sóltin upp í mörgum lnisum nærri samtímis. I öðru lagi kom
lnin um einn mesta annalimann, i sláturtíðinni, og unnu menn l'rá
hiiuim sýktu heímilum að sláturstörrum. I þriðja lagi voru rvrslu
tiHellin væg, og menn liöfðu fregnir al' J)\í, að veikin væri væg á
Sevðisíirði en þaðan var sótt þessi talin runnin og hal'ði fólkið
|)\í engan áhuga á sóttvörnum og hræddist veikina ekki. Varúð var
samt viðhöl'ð, og veikin helir ekki, þegar þelta er ritað, hori/t úl fyrir
Djúpavog nema á eitt heimili (Berufjörð) og' |)(i ekki fullvist um, að
svo hali verið. Yíirleitt má segja, að veikin hafi verið l'remur væg,
en þó urðu nokkrir sjúklingar allþungt haldnir, og i fáeinum varð
hún þung. Af fylgikvillum har aðallega á eyrnahólgu, og var luin
frenuir tíð. Nýrnahólga kom ekki fyrir í neinu tilfelli, svo að vitað
sé. Erysipelas kom fyrir í einu tilfelli.
Eyrarbakka. Skarlatssóttin, sem eg varð fyrsl var \ið snemma í
júní lt).'i2, ein.s og ég gat um í ársskvrslu minni í lýrra, og hélt áfram
að læðast um héraðið allt |>að ár, heldur svo álram að gera vart við
sig mestallt árið 1933. Eg liefi siðast hókfært tilfelli i septemher, en
tilfelli mun hala komið lyrir eftir það, þó að lækna hafi ekki verið
viljað. Tilfellin voru lá hér á Eyrarhakka. Er ekki ósennilegt, að það
sé því að þakka, að hér sitja læknarnir, svo að vitneskja l'æst 11 j<>í-
lega um hvern einstakan sjúkling, en þá varast menn lurðanlega að
hala samgöngur við heimilið, Aftur á móti veiktist afarmargt á Stokks-
eyri. Fyrst lraman af var þar, eins og hér, reynt að gæta þess, að
börn af skarlatssótlarheimilum sa'ktu ekki harnaskólann. Síðan var
hannað skólahald um skeið, en hann það svo upphalið aftur, er það
kom í ijós, að veikin var svo að segja um allt þorpið. Úti um sveit-
irnar var hún allt al’ öðru hvoru að koma upp, einkum um hrepp-
ana i Flóanum. Tíðast var hún mjög væg, og þá er varla sóttur læknir.
Þó kom fyrir nokkrum sinnum, að menn veiktust mikið, og 2 sjúkl-
ingarnir dóu, annar 42 ára karlmaður, sem dó á 4. degi, hinn stúlku-
harn, 10 -15 ára, hæði á Stokkseyri.
Kefhwikur. Varð fyrst vart í októher, en dreil’ð tillelli munu víst
hala átt sér stað mánuðina þar á undan. Var svo væg, að l'ólk \itj-
aði ekki læknis, enda gekk hálshólga allt árið, svo að l'ólk varaði sig
ekki á veikinni. Sum hörnin lágu 1 2—3 daga, 1‘engu i hálsinn,
hreistruðu ekki. Pegar vissa var fengin um veikina, var l'ólk aðvarað
um að hafa samgönguvarúð. Virtisl hlé verða á um líma, allan lyrri
hluta desemher, en í lok mánaðarins hyrjaði altur að Ijölga tillellum,
enda var fólk kærulaust um alla varúð. Yfirleitt virtist veikin \æg,
J)ó að einstöku harn lengi komplikationir.
l(i. Kikhósti (tussis convulsiva).
Töflur II, III og IV, 1().
SjúkUnqaf'jöldi 1924 1933:
19524 1925 192(5 1927 1928 1929 193(1 1931 1932 1933
Sjúkl........... » 4 91 (5(545 258 3 10 277 » »
Dánir........... » » 2 155 3 » » 2 » »
Kikhösta hefir ekki orðið vart á árinu og ekki síðan í ágúst 1931.