Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2006, Side 77

Bjartar vonir og vonbrigði
nein hætta búin. Sönnunarmerki um að
frásögn Jóhanns eigi við rök að styðjast er
sú að þegar Jenný fannst, reyndist hún nær
óskemmd með öllu eftir að hafa strandað á
Fossfjörum
Heimildum ber ekki saman um hversu
langur tími leið þar til fréttist af bátsverjum
af Jennýju og afdrifum hennar. Mannanna
hafði verið minnst við messu á Reyðarfirði
en ekki var þá vitað betur en þeir hefðu
farist með bátnum. í bók sinni Saga
Reyðaríjarðar í kaflanum um Jennýju SU-
327 nefnir Guðmundur Magnússon þessa
messu og telur hann að rúmur mánuður hafi
liðið þar til fréttist um afdrif mannanna:
„Auðvitað voru þeir taldir af, því að það
heyrðist ekkert frá þeim í rúman mánuð,
þrátt fyrir loftskeyta-og símasamband milli
þjóðanna og verður það að teljast með
ólíkindum. Presturinn á Reyðarfirði minnist
þessara manna við almenna messu skömmu
áður en sannleikurinn kom í Ijós, svo
vonlaust þótti, að þeir vœru lífs. Þeim mun
meiri mun fögnuðurinn hafa orðið meðal
ástvinanna, þegar þeir loksins birtust heilir
á húfi“.n
Jón Amason frá Hrúteyri í Reyðarfirði
var formaður á Jennýju en ekki er vitað um
nöfn annarra skipverja. Þann 4. janúar 1920
er Jón Amason viðstaddur skím sonar síns
Jóns, samkv. kirkjubókum Hólmasóknar,
ásamt konu sinni Ragnheiði Sölvadóttur og
Valdóri Bóassyni sem var skírnarvottur.
Þegar bátsverjar af Jenný komu frá
Englandi til Reykjavíkur voru þeir
yfirheyrðir. Lýstu þeir því yfir að
stýrishúsið hefði fyrst brotnað af bátnum,
báturinn laskast allmikið og síðast sokkið,
en sjálfir hefðu þeir komist á strengjum upp
í togarann áður en Jenný sökk. I skýrslu
sem fylgdi mönnunum frá Englandi er
lýsing á veðrinu þegar skipshöfnin var
tekinn á strengjum yfir í togarann. Þar
kemur fram að veðurhæð hafi ekki verið
mikil, aðeins fjögur vindstig, en loflt
alskýjað með dimmum slydduéljum og sjór
þungur. Niðurstaða skipsstjórans hafði því
orðið sú að full ástæða þótti fyrir áhöfnina
að yfirgefa bát með takmarkaðar olíubirgðir
í rytjuveðri undir langa haustnótt fyrir
opinni suðurströndinni. Páll Elísson, Gimli
Reyðarfirði, dóttursonur Valdórs og bróður-
sonur Jóns formanns hefur eftir föður sínum
Elís Árnasyni (f. 20.03.1902-29.04.1987): „Að
vélbáturinn haf gengið illa vegna
óhreininda í vélarolíu og verið við það að
reka upp á sandana 13
Kraftaverk, hugrekki og trú
Það er að segja af Jennýju að hana rak upp
á Fossíjöru á Síðu og lá þar í strandi til
næsta vors, 1920 samkv. frásögn Guðjóns
Símonarsonar í bók Olafs Hauks Símonar-
sonar „ Stormur strýkur vanga
Þar segir að um vorið hafi Valdór farið
ásamt Gissuri að athuga hvort báturinn væri
sjófær og sýndist hann í fijótu bragði vera
svo en það þurfti að moka mikið frá honum.
Minnist Guðjón þess þegar Valdór
kemur suður á Hornaíjörð að sækja
Jennýju:
,, Einn sunnudagsmorgun síðast í apríl
þegar ég var á Hornafrði kom Valdór að
austan með Drífu. Var allmikill asi á
honum. Bað hann mig að setja sig á báti
yfir Hornafjarðarfljót. Eg spurði hvað vceri
um að vera. Hann sagði mér þá að fyrir
tveim dögum hafi sýslumanni á Eskifirði
borist bréf þess efnis að bátur með
umdœmismerkjunum SU-327 sé, og hafii
verið líklega síöan um haustið, á
Meðallandsfiöru og verpist óðum sandi.
Þar er Jenný mín komin og ég ætla að
sækja hana á sandinn “.3
Valdór og Gissur Filippusson sem var í
för með honum, hófust strax handa við að
75