Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2006, Síða 79

Bjartar vonir og vonbrigði
áður tekið blað og blýant og skrifaði, hvað
væri að gjörast, svo sjást mætti, hvar og í
hverjum tilgangi hann hefði farið í sjóinn,
ef hann hefði ekki skilað honum aftur
heilum á húfi“.2
En þá var eftir hið mikla verk við að
koma Jenný á flot og var því grafínn
skurður í sjó fram með aðstoð manna úr
Síðu og af Brunasandi. Þessir menn voru
fullir vilja að þetta björgunarstarf tækist
giftusamlega og gengi fljótt og vel. Beðið
var eftir háflóðinu, þá féll inn í skurðinn og
var þá Valdór ekki lengi að setja á fulla ferð
afturábak á fyrsta flóði.
Þá virðist sem Guði finnist hann vera
búinn að gera nóg í bili því að akkeris-
kaðallinn fór í skrúfuna á bátnum þar sem
hann flaut í skurðinum og var ekki hægt að
sleppa landfestum undir þeim kringum-
stæðum: „ Tók nú Valdór það ráð að klæða
sig úr fötum og festa um sig taug, og með
hníf í hönd stakk hann sér niður með
bátnum til að reyna að losa úr skrúfunni, en
tókst ekki það, og varð hann að koma upp
til að anda og í annað skipti gerði hann
tilraun en það fór á sömu leið. Má af þessu
sjá, að maðurinn var hugdjarfur og
hraustur",2
Ekki er ljóst hvort Valdór fór þriðju
ferðina til að losa úr skrúfunni eða hvort
það leystist á annan hátt en allt tókst eins og
í sögu á þriðja flóði, báturinn rann út eins
og hann væri í slipp: „A háflóðinu féll inn í
skurðinn, og þá setti Valdór á fulla ferð
afturábak, landmenn gáfu eftir á vírstreng
sem brugðið var um pollann að framan til
að rétta bátinn við þegar kvikurnar riðu
undir hann og drógu til sín vírinn, Valdór
veifaði og hélt á fullri ferð til Hafnar og
sigldi þar inn ósinn með eftirminnilegum
hættV'.2 Þegar Jenný var komin út á rúmsjó
kom í ljós að hún lak talsvert og hafðist
ekki við að dæla með góðri handdælu sem
tveir menn unnu við til skiptis og flaut
sjórinn jafnt og þétt inn í sveifaráshúsið.
Gekk því ferðin austur hálfbrösuglega og
voru menn þreyttir eftir brasið við að koma
Jennýju á flot því lítið mun hafa verið sofið
meðan á því stóð. Til að sveifaráslegan ysi
ekki sjónum upp um vélarhúsið, þá lét
Gissur margfaldan poka liggja á gólfínu
öðrum megin vélar. Hefti það vatns-
gusumar í að þeytast um allt vélarhúsið.
Sveifaráslegan bræddi því svo herfílega
úr sér á leiðinni, að Gissur vélamaður var
lengi dags að bræða í hana þegar á Höfn var
komið. En austur á Höfn komst Jenný og
vakti siglingin inn ósinn athygli þeirra sem
urðu þeirrar sjónar aðnjótandi og varð þeim
eftirminnanleg: „Þann 18. maí kom bátur
vestan úr sjó í ástandsbrimi, æddi alranga
leið inn ós og inn allar lænur að bryggju.
Horfði mannfjöldinn í landi á þessa
glœfrasiglingu. Þar var Valdór Bóasson
einn á báti sunnan úr Meðallandsjjöru. Það
var Jenný er áhöfnin hafði sagt brotna og
sokkna sem þarna flaut með rá og reiða, og
saknaði Valdór einskis af henni utan
áttavitans “2
Valdór sigldi síðan Jenný austur á
Reyðarfjörð eftir að hún hafði verið
yfírfarin á Höfn. Þar var vélin tekin sundur
og hreinsuð af sellýsinu og er þess ekki
getið að það hafí valdið skemmdum.
Óþrjótandi bjartsýni og áræðni
Víkur nú aftur að björgunaraðgerðum á
Clyne Castle, hinum strandaða breska
togara á Bakkaijöru sem fól í sér von um
mikil verðmæti við sölu ef að vel tækist.
Þeir Jóhann og Valdór munu all lengi
hafa haldið í þá von að ná togaranum á flot
og víst var betra að halda í þá von heldur en
að gefast upp baráttulaust. Hér var til mikils
að vinna því víst var hann freistandi,
togarinn, þar sem hann stóð á sandinum
77