Strandapósturinn - 01.06.2009, Side 140

138
ur, Albert Kindt. Barslundgaard hét búgarðurinn, nærri bænum
Herning. Við getum sagt, að það hafi verið önnur matarmenn-
ing á Jótlandi en ég átti að venjast í Moskvu. Á eftir var ég um
tíma hjá bróður mínum, Jóni og konu hans, Edith, í Sønneregen
í Søborg á Norður-Sjálandi. Jón var að ljúka tæknifræðinámi.
Heim var ég samferða Jens Figved. Hann þekkti ég vel. Hérna er
mynd af okkur Jens á göngu í Höfn. Götuljósmyndari tók mynd-
ina, við vissum ekki af því. Jens og ég fórum með ferju til Óslóar
og þaðan með lest til Bergen og svo heim með Lyru.
Ég bjó um tíma á Njálsgötunni hjá Jens Figved og Önnu
Margréti Halldórsdóttur, Dössu. Þar var ég fyrst, eftir að ég
kom frá Rússlandi. Helgi Hálfdanarson kom oft til þeirra, var
gamall bekkjarbróðir Dössu. Helgi Hálfdanarson var vinstrisinn-
aður, en skipti sér annars ekki af pólitík, hann var í lyfjafræði
og bókmenntum. Jens Figved var indælis maður, ljúfur, nokkuð
einstrengingslegur, mjög atorkusamur, hann var aktions-maður,
maður, sem fyrst og fremst dreif hlutina áfram, skipulagður í
vinnubrögðum. Dæmi um það er bréf, sem hann sendi mér
frá Lækjargötu 4 í Reykjavík, dags. 7. ágúst 1934, en þá var ég
í Kaupmannahöfn hugsandi um skóla í Sovétríkjunum. Hann
þakkar bréf, sem ég hafði sent honum og segir svo snarpt:
„Mundu það, framvegis – að þegar þú skrifar, færðu svar, en ef
þú skrifar ekki, færðu ekkert.“ Þá tók hann mitt bréf fyrir, lið fyr-
ir lið, að mörgu var að hyggja, dreifingu Verkalýðsblaðsins, Rétts og
Sovétvinarins í Danmörku; Jón Rafnsson var faglegur leiðtogi um
málefni sjómanna, Hjalti Árnason sinnti faglegum málum líka,
Einar hafði nóg með sín störf: „3. Jeg gerði Ara Guðmundsson,
ábyrgan fyrir því að þjer yrði sendur allur andskotinn frá S. U.
K. nú strax í dag. – 4. Jeg skal játa það – að jeg hefi ennþá ekki
skrifað út – en svo er mál með vexti, að Eggert fer út núna með
næstu ferðum til þess að dvelja þar lengi, honum ætla jeg að
senda brjefið – og þú verður líka að tala við hann – hann er
einsog þú veist sá lang besti í öllum slíkum málum. – 5. Jeg skal
skamma Kristin Andrjesson fyrir þig – svo þú fáir það sem hann
lofaði.“ Jens var fljótur til að kippa hlutum í lag, en ég tek ekki
undir, að hann hafi verið góður í rússnesku eins og ætla mætti
af sögum af honum.[23]
Jens Figved og Jón Einarsson, sonur Einars skipherra, byrjuðu