Strandapósturinn - 01.06.2009, Page 81

79
Happafengurinn mikli
Þriðjudagurinn 1. október 1963 virtist ætla að verða eins
og einn af þessum venjulegu dögum við Steingrímsfjörð á
Ströndum. Hólmvíkingar stunduðu sína vinnu og bátarnir höfðu
farið í róður snemma um morguninn. Þrátt fyrir einstakt fisk-
leysi í Húnaflóanum. Flestir bátar voru til sjós og þar á meðal
Hrefna II, trillan hans Einars Hansen. Þennan dag höfðu Einar
og Sigurður Eyþórsson, sonur hans, lagt lóðirnar á venjulegum
miðum utan við Grímsey. Skömmu eftir hádegið sigldu þeir
feðgar heim á leið í blíðskaparveðri, blankalogni og kyrrð,
sem einkennir Steingrímsfjörðinn sérstaklega á þessum árstíma.
Framundan bátnum á miðjum firðinum, utan við Gálmaströnd,
kom Einar skyndilega auga á óvenjulega þúst til hliðar við trill-
una. „Svei mér ef þetta er ekki rommkútur á floti,“ hugsaði skip-
stjórinn og afréð að gæta betur að þessum sérkennilega hlut sem
maraði þarna í hálfu kafi. En rommkútur reyndist það ekki vera,
heldur einkennilegasta sjávarskrímsli sem hann hafði augum
litið og hafði Einar þó séð ýmislegt um ævina.
Einar Hansen hafði nokkrum árum áður skotið á rostung úti á
firðinum í kafaldsmuggu, en fáir trúað frásögn hans af því. Í þetta
skipti skyldu sveitungarnir ekki eiga annars úrkosta en að trúa
honum. Fljótlega komust þeir feðgar að raun um að skrímslið
mikla var risaskjaldbaka, enda hafði Einar séð skjaldbökur þegar
hann var formaður á yngri árum – við Kap Verde-eyjar vestur af
Afríku. Þeir náðu að koma hákarlakrók í kjaft skjaldbökunnar og
festa hana við síðuna á trillunni og sigldu síðan glaðir í bragði til
hafnar – venjulega tók þessi spölur þá ekki nema 25 mínútur, en
með ferlíkið við bátshliðina var þetta klukkutíma stím.
Agndofa landkrabbar
Auðvitað varð uppi fótur og fit í þorpinu þegar Hrefna II kom
til hafnar. Fregnin barst manna á millum eins og eldur í sinu.
Atvinnulíf staðarins lamaðist þegar í stað, furðufregnin varð til þess
að menn hlupu frá verkum sínum hvar sem þeir stóðu og þustu
niður að kaupfélagsbryggju. Í hópi landkrabbanna var héraðs-
læknir Strandamanna og úrskurðaði hann skjaldbökuna nýdauða
enda var hún algerlega óskemmd. Skjalda var dregin upp í fjöru
og skoðuð í krók og kring, enda um einstæðan atburð að ræða.