Strandapósturinn - 01.06.2009, Blaðsíða 23

21
urinn má segja að hafi verið sá að gatan, sem hótelið stóð við, var
það þröng að ómögulegt var fyrir rútur að komast um hana og því
þurfti hópurinn að selflytja farangurinn við komu og brottför yfir
í næstu götu þar sem rýmið var meira. Þetta kom þó ekki að sök
þar sem vaskir menn voru meira en tilbúnir að aðstoða við tösku-
burðinn.
Að morgni mánudagsins 9. júní, sem var annar dagur ferðar-
innar, lagði hópurinn af stað með rútu í blíðskaparveðri, sól og
28° hita. Ferðinni var heitið í skoðunarferð um borgina. Meðal
annars þræddi rútan ýmsar þröngar götur þannig að Krisztinu var
ekki farið að standa á sama og hafði á orði að bílstjórinn veinað í
hverri beygju. Í skoðunarferðinni sýndu Krisztina og Zoltan ferða-
löngunum allt það helsta sem þessi fallega borg hefur upp á að
bjóða. Það var greinilegt að flestir hrifust mjög af því sem fyrir
augu og eyru bar, enda státar borgin af mörgum stórglæsilegum
byggingum, og til að auka á fegurðina þá liðast eitt af stórfljótum
Evrópu, Dóná, í gegnum borgina miðja og skilur þannig að borg-
arhlutana tvo, þ.e. Búda að vestan og Pest að austan. Víða var gott
útsýni yfir borgarhlutana með Dóná í miðju og hughrifin slík að
engan undraði að ýmis skáld hafi í gegnum tíðina mært Dóná í
ljóðum sínum og lögum. Í ferðinni var komið við í vínkjallara sem
var neðanjarðar og að hluta til byggður inn í helli. Í vínkjallara
þessum gat að líta stærstu eikartunnu í Evrópu með fagurlega
útskorna framhlið. Hópurinn fékk leiðsögn um vínkjallarann og
sagði leiðsögumaðurinn að umrædd eikartunna tæki fimm þús-
und lítra af víni og ekki er ólíklegt að einhver í hópnum hafi
hugsað að gaman væri að eiga eina slíka fulla af rauðvíni í eigin
kjallara heima á Íslandi. Leiðsögumaðurinn greindi einnig frá
víngerðarferlinu og bauð upp á vínsmökkun í lokin. Kórfélagar
þökkuðu fyrir móttökurnar með því að taka lagið og fengu að
launum þær flöskur sem afgangs urðu. Nokkuð var liðið á daginn
þegar skoðunarferðinni lauk og þá tók við frjáls tími fram að sam-
eiginlegum kvöldverði á veitingahúsi. Greinilegt var að staðurinn
miðaði dagskrána við að taka á móti útlendingum og þetta kvöld
voru hópar m.a. frá Þýskalandi, Ástralíu, Japan, Danmörku og síð-
an var okkar íslenski hópur langfjölmennastur. Undir borðum
var boðið upp á þjóðdansasýningu, hljóðfæraleik og ýmis önnur
skemmtiatriði sem nokkrir úr hópnum fengu að spreyta sig á að