Úrval - 01.06.1951, Blaðsíða 6

4
ÚRVAL
lagt á sig að læra norsku,
dönsku, sænsku, íslenzku og
þýzku og lesið mikið af bók-
menntum allra þessara þjóða.
Hann hafði fyrir sið að hampa
sífellt kunnáttu sinni og þekk-
ingu við prófessorana og gera
athugasemdir eða véfengja næst-
um allt, sem þeir sögðu. Þegar
einn prófessorinn athugaði eitt
sinn fjarvistaskrá Vilhjálms að
loknu skólaári og sá að hún var
næsta ófögur, sagði hann við
Vilhjálm: „Hvernig má þaðvera,
að þér, sem aðeins hafið mætt
í tveim fyrirlestrum hjá mér,
hafið fengið níutíu stig á próf-
inu?“ „Ef ég hefði ekki sótt
þessa tvo fyrirlestra, mundi ég
vafalaust hafa fengið hundrað
stig,“ svaraði Vilhjálmur. Hann
var aldrei vinsæll af kennurum
sínum; flestir þeirra hörmuðu,
að hann var of stór til þess að
hann yrði beittur líkamlegri
tyftun.
Sú var ein skoðun Vilhjálms,
að knattspyrnumenn þyrf tu ekki
að þjálfa heila sinn, og hann
fann ráð til að forða nokkrum
þeirra frá þeirri þjálfun. Hann
hóaði þeim saman í kennslu-
stundir í fornri sögu hjá kenn-
ara, sem var ákaflega nærsýnn,
og síðan þuldi hann lexíuna fyr-
ir þá alla. Þegar nafn hans sjálfs
var kallað, svaraði hann, ef
þannig lá á honum, að hann væri
óundirbúinn.
Fyrsta veturinn hans í háskól-
anum gekkst leyninefnd fyrir
því að safna fé handa hópi fá-
tækra íþróttamanna, en slíkt var
bannað í reglum háskólans. Rek-
tor og nokkrir kennarar þóttust
strax vita, að Vilhjálmur mundi
vera forsprakkinn og leituðu
hann uppi. Þeir fundu hann i
herbergi sínu í heimavistinni þar
sem hann var að lesa ljóð. Rek-
tor las yfir honum ákæruna og
lauk lestrinum með því að
kvarta undan því, að hann hefði
slæm áhrif á skólabraginn. Vil-
hjálmur reyndist alsaklaus af
ákærunni, en var þó talinn bera
óbeina ábyrgð á tiltækinu vegna
slæmra áhrifa á skólafélaga sína
almennt, og var beðinn að hverfa
úr skóla. Hann tók þessum mála-
lokum með heimspekilegri ró, en
skólafélagar hans stofnuðu til
hátíðlegrar kveðjuathafnar. Vil-
hjálmi var ekið út af háskóla-
lóðinni í hjólbörum, en stúdent-
ar gengu svartklæddir í sorgar-
göngu á eftir börunum.
Vilhjálmur lagði ekki hendur
í skaut eftir að hann hvarf úr
skóla. Faðir hans hafði dáið
nokkrum árum áður og móðir
hans bjó með eldra syni sínum
og tveim dætrum nálægt Grand
Forks í Norður-Dakota. Vil-
hjálmur gerðist blaðamaður við
Daily Plain Deaier í Grand
Forks og var eftir nokkra mán-
uði orðinn fréttaritstjóri. Hann
varð þó ekki langlífur í blaða-
mennskunni. Þegar hann var
sem fréttamaður viðstaddur
flokksþing demókrata, uppgötv-
aði hann, að flokkurinn hafði
ekki enn útnefnt frambjóðanda