Úrval - 01.06.1951, Blaðsíða 92

RAUÐA MYLLAN
HREYFÐU þig ekki mamma!
Ég ætla að teikna mynci
af þér.“
,,En þú teiknaðir mynd af mér
í gær, Henri!“ Adéle, greifa-
ynja af Toulouse-Lautrec, lagði
saumaskapinn í kjöltu sína og
horfði brosandi á litla drenginn,
sem sat í grasinu fyrir framan
hana. Hann var með svart,
hrokkið hár og brún augu og
hélt á teiknihefti í hendinni.
Riri, elsku Riri! Hann var al-
eigan hennar, en hann hafði
líka bætt henni allt annað upp
— vonbrigði, söknuðinn og ein-
stæðingsskapinn.
Þetta var mildan september-
dag árið 1872. Þau sátu ein á
stórri grasflöt, en spölkorn í
burtu reis fornfáleg höll með
turnum og brjóstvirki.
Hún horfði enn á drenginn.
Hvaðan hafði hann erft þessa
teikniástríðu ? En þetta hlaut
að líða hjá eins og síðasta uppá-
tæki hans, þegar hann vildi
ólmur verða skipstjóri . . .
,,Sjáðu!“ Hann rétti henni
myndina, hreykinn og brosandi.
Hún lézt verða stórhrifin.
„En hvað hún er falleg! Þú ert
reglulegur listamaður. Komdu
og seztu hérna hjá mér, Riri.“
„Þú ert nú orðinn sjö ára,“
hélt hún áfram, þegar hann var
seztur hjá henni. „Þú ert orð-
inn stór drengur. Þú þarft að
fara að ganga í skóla.“
,,í skóla?“ endurtók hann og
var ekki laust við kvíða í rödd-
inni. ,,En ég vil ekki fara í
skóla.“
„Ég veit það, mon petit, en
þú mátt til. Allir drengir verða
að ganga í skóla.“ Hún strauk
hendinni um svarta lokkana.
„I París er stór skóli, sem heit-
ir Fontanes. 1 þann skóla fara
allir góðir drengir. Þar leika
þeir sér saman og skemmta sér.“
„En ég vil ekki fara í skóla!“
Tárin komu fram í augu hans.
Hann skildi ekki vel, hvað hún
var að fara, en fann óljóst á.
sér, að bernskuheimur hans var
að hrynja í rústir.
„Góður drengur segir aldrei:
„Ég vil ekki.“ Og þú mátt ekki
gráta. Við af Toulouse-Lautrec-
ættinni grátum aldrei.“
„Og auk þess,“ bætti hún við,
„færð þú að sjá pabba þinn í
París!“
„Pabba!“
Það breytti öllu. Pabbi var
dásamlegur. Hvenær sem hann
kom til hallarinnar, gleymdust
lexíurnar og allar reglur voru
brotnar. Lífið varð að ævintýri.
#
Fyrsti skóladagur Henris
rann upp. Kennarinn, faðir