Úrval - 01.08.1951, Side 60

Úrval - 01.08.1951, Side 60
58 ÚRVAL hugasamir um ræktun þeirra, og þótt fólk sé nízkt, skoðar það ekki hug sinn um að greiða mikið fé þegar í boði er sérlega fallegur túlípani.“ Nafn plöntunnar hafði Bus- bequjus misskilið. Á tyrknesku hefur túlípaninn alltaf heitið „lale“ — en af frásögn hans má ráða, að hann hefur bent á rauð- an túlípana í öllu blómaskrúð- inu og spurt hinn tyrkneska leiðsögumann sinn hvað hann héti. Tyrkjanum hefur ekki ver- ið Ijóst hvað Busbequjus átti við — blómaskrúið var svo mik- ið — og þá datt Busbequjus snjallræði í hug. Liturinn var sá sami og á vefjarhetti (túr- ban) leiðsögumannsins. Hann benti af blóminu á vefjarhött mannsins, og þá brosti leiðsögu- maðurinn. „Túlípam“, sagði hann. „Túrban“. Og vegna þessa misskilnings ber hin skrautlega austurlandajurt enn í dag sama nafn og tyrkneski vef jarhöttur- urinn. Busbequjus tók nokkra lauka með sér heim til Vín, og það varð upphaf að túlípanaræktun í Evrópu, sem seinna varð að sannkölluðu túlípanaæði. Konrad Gesner, hinn kunni svissneski náttúrufræðingur, sá túlípanann fimm árum síðar og lýsir honum þannig: — „Hann ber einföld, stór og rauð blóm — líkt og rauð lilja — og hefur þægilegan ilm, sem þó hverfur fljótt.“ Árið 1562 fékk kaupmaður í Antwerpen sendingu af túlípan- laukum frá Konstantínópel. Frá Flandern bárust þeir til Hol- lands og þaðan breiddust þeir út — til Englands kom fyrsti túlípaninn 1578. Allsstaðar þar sem hann blómstraði vakti hann hrifn- ingu. Dr. Clusius, grasafræði- prófessor í Leyden, sem fengið hafði tvo lauka hjá Busbequjus, aflaði sér aukatekna með því að rækta og seija túlípanlauka. En hann var svo dýrseldur, að margt manna tók sig saman eina nótt, læddist inn í garðinn hans og stal öllum beztu lauk- unum hans; við þetta óx áhug- inn á túlípönum mjög mikið. Eftirmanni Clusiusar leiddist svo lætin út af túlípönunum, að hann sló með stafnum sínum blómin af hverjum einasta túlí- pana, sem hann náði til í garð- inum. Almenningur reiddist þessu, — en árið eftir kom í Ijós, að laukarnir, sem blómin höfðu verið slegin af, urðu
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.