Úrval - 01.08.1951, Page 60

Úrval - 01.08.1951, Page 60
58 ÚRVAL hugasamir um ræktun þeirra, og þótt fólk sé nízkt, skoðar það ekki hug sinn um að greiða mikið fé þegar í boði er sérlega fallegur túlípani.“ Nafn plöntunnar hafði Bus- bequjus misskilið. Á tyrknesku hefur túlípaninn alltaf heitið „lale“ — en af frásögn hans má ráða, að hann hefur bent á rauð- an túlípana í öllu blómaskrúð- inu og spurt hinn tyrkneska leiðsögumann sinn hvað hann héti. Tyrkjanum hefur ekki ver- ið Ijóst hvað Busbequjus átti við — blómaskrúið var svo mik- ið — og þá datt Busbequjus snjallræði í hug. Liturinn var sá sami og á vefjarhetti (túr- ban) leiðsögumannsins. Hann benti af blóminu á vefjarhött mannsins, og þá brosti leiðsögu- maðurinn. „Túlípam“, sagði hann. „Túrban“. Og vegna þessa misskilnings ber hin skrautlega austurlandajurt enn í dag sama nafn og tyrkneski vef jarhöttur- urinn. Busbequjus tók nokkra lauka með sér heim til Vín, og það varð upphaf að túlípanaræktun í Evrópu, sem seinna varð að sannkölluðu túlípanaæði. Konrad Gesner, hinn kunni svissneski náttúrufræðingur, sá túlípanann fimm árum síðar og lýsir honum þannig: — „Hann ber einföld, stór og rauð blóm — líkt og rauð lilja — og hefur þægilegan ilm, sem þó hverfur fljótt.“ Árið 1562 fékk kaupmaður í Antwerpen sendingu af túlípan- laukum frá Konstantínópel. Frá Flandern bárust þeir til Hol- lands og þaðan breiddust þeir út — til Englands kom fyrsti túlípaninn 1578. Allsstaðar þar sem hann blómstraði vakti hann hrifn- ingu. Dr. Clusius, grasafræði- prófessor í Leyden, sem fengið hafði tvo lauka hjá Busbequjus, aflaði sér aukatekna með því að rækta og seija túlípanlauka. En hann var svo dýrseldur, að margt manna tók sig saman eina nótt, læddist inn í garðinn hans og stal öllum beztu lauk- unum hans; við þetta óx áhug- inn á túlípönum mjög mikið. Eftirmanni Clusiusar leiddist svo lætin út af túlípönunum, að hann sló með stafnum sínum blómin af hverjum einasta túlí- pana, sem hann náði til í garð- inum. Almenningur reiddist þessu, — en árið eftir kom í Ijós, að laukarnir, sem blómin höfðu verið slegin af, urðu
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.