Úrval - 01.06.1954, Blaðsíða 64

62
CRVAL
er ekki aðeins, að tónvísi
manna sé misjöfn að gæðum,
heldur hneigist hún í ýmsar
áttir. Vanmat á eigin getu er
öruggasta leiðin til að svæfa
þá gáfu sem blundar með hverj-
um manni. Það er betra, að
pabbi eða mamma syngi fyrir
börnin sín, jafnvel þó að þau
syngi falskt, heldur en að
syngja ekki.
Ung móðir, sem ég þekki, á
þrjú börn á aldrinum tveggja
til sex ára og hefur því nóg
að sýsla. En þrátt fyrir það,
og þó að hún hafi litla rödd og
lítið tónsvið, gefur hún sér
tíma til að syngja fyrir börn-
in, þjóðlög, barnalög, sálma
eða hvað eina sem henni þykir
gaman að eða kemur í hug þá
og þá stundina. Margt amstur
og erfiði á þessu heimili hef-
ur horfið sem dögg fyrir sólu,
af því að móðirin var reiðubú-
in að setjast með börnin við
grammófóninn, syngja fyrir
þau lag eða segja þeim sögu.
Og söngelskari börnum hef ég
aldrei kynnzt; tvö þau eldri eru
þegar farin að syngja betur en
móðirin, henni til mikillar
ánægju. Og þau hafa næmt eyra
fyrir tónlist. Eg held það hafi
þroskast við það að hlusta
mikið á grammófón. Á þessu
heimili velja börnin sjálf þau
lög sem þau vilja heyra. Þau
eru aldrei neydd til að hlusta
á sígilda tónlist, en þau eru
heldur ekki látin binda sig við
bamalög eingöngu. Afleiðingin
er sú, að þau hafa yndi af
allskonar tónlist. Á misjöfnu
þrífast börnin bezt, og með þess-
um misjafna og margbreytilega
kosti er lagður traustur grund-
völlur af góðum og öruggum
tónlistarsmekk.
Ég þekki ungan föður, sem
setur plötu á grammófóninn í
hvert skipti sem hann kemur
heim á kvöldin, tekur son sinn,
lítinn anga, í fang sér og dans-
ar með hann. Þið ættuð að sjá
snáðann! Þetta er dýrlegasta
stund dagsins, hann nýtur henn-
ar af hjartans lyst. Þegar
dóttirin, sem er eldri, var orð-
in of stór til að dansa með
hana í fanginu, lét faðirinn
hana standa á borðstofuborð-
inu. Þá var hún mátulega há til
að dansa við hann!
Margir foreldrar hafa sann-
reynt, að sá tími sem þannig
er helgaður heimatónlist, ber
ríkulegan ávöxt. Hann vekur
gleði og samhug og ást á tón-
list. Áhugi og hæfileikar sér-
hvers fjölskyldumeðlims ræð-
ur því hvað iðkað er og hvem-
ig. Oft koma áður óþekktir
hæfileikar fram á slíkum
stundum og er þá mikilvægt,
að þeir fái að njóta sín og
þroskast. Faðir, sem í mörg ár
hafði alið í brjósti leynda ósk
um að læra að spila á flautu,
fékk flautu í jólagjöf í fyrra
frá konu sinni og þrem börn-
um. Börnin og konan biðu þess
með óþreyju að hann færi að
læra að spila. Nú æfir hann sig