Úrval - 01.12.1955, Qupperneq 9

ÆVINTÝRIÐ UM „APAFÓSTRIÐ'
5
vissulega möguleg — og því
ástandi sem nú ríkir þegar að-
eins takmarkaður afbrigðileiki
virðist mögulegur?
Er þróuninni loki'ð?
P. B.: Ég vona að yður standi
á sama þó að ég leggi sérstaka
áherzlu á eitt atriði. Það er
rétt, að í náttúrunni sjáum við
nú á dögum engin dæmi um
jafnmikilvæg og stórbrotin líf-
fræðileg þróunarfyrirbrigði og
á fyrri öldum jarðsögunnar. En
getum við ekki gefið á því neina
skýringu hversvegna þróunin
staðnaði að því er virðist
skyndilega eftir tilkomu manns-
ins? Þér hafið sagt, að mað-
urinn hafi komið til sögunnar
aðeins of seint til þess að sjá
þróunina að verki. En hvað sem
því líður getum við aðeins get-
ið okkur til um ferli (process),
sem ekki er lengur að verki, og
sem útlit er fyrir að hefjist
aldrei að nýju. Þar sem ekkert
bendir til að sá dagur muni upp
i'enna að öfl þróunarinnar vakni
til lífs að nýju, erum við menn-
irnir þá — eins og raunar allar
aðrar dýrategundir — dæmdir
til þess að vera um alla eilífð
eins og við erum nú?
J. R.: Min persónulega skoð-
un er sú, að náttúran muni ekki,
sé hún látin í friði, skapa líf-
verur verulega frábrugðnar
þeim sem nú eru til. Ég held
að maðurinn — eins og aðrar
dýrategundir — sé orðinn fast-
mótaður —- eða næstum fast-
mótaður. Sömu skoðunar eru
prófessorarnir Caulery og Van-
del, sem telja að þróunin hafi
nú runnið skeið sitt á enda og
að ekki finnist lengur í lífver-
um nein þau fyrirbrigði sem
áttu upptök að hinni miklu
fjölbreytni þeirra eins og hún
er nú.
Þess ber þó að geta, að aðrir
líffræðingar telja, að þróunin
sé enn að verki fyrir augum
okkar, og að sú stöðnun sem
nú virðist vera í náttúrunni sé
skynvilla, tilkomin vegna þess
hve þróunarbreytingarnar eru
óskaplega hægfara. En víst er,
að um langt skeið — 500 mill-
jónir ára að minnsta kosti —
hafa ekki orðið neinar stórfelld-
ar nýjungar í byggingu lífver-
anna á jörðinni. Allar helztu
tegundir dýraríkisins urðu til
á fyrstu tveim þriðjungum af
sögu lífsins á jörðinni. Óneit-
anlega virðist sennilegt, að
tímabili ,,tegundamyndunar“ sé
lokið.
Þar með er náttúrlega ekki
sagt að smávægileg þróun geti
ekki átt sér stað innan teg-
undanna sjálfra. Maðurinn virð-
ist t. d. vera tiltölulega nýr af
nálinni, aðeins um milljón ára.
Enginn mun vilja gerast svo
djarfur að segja, að náttúran
kunni ekki enn að eiga ein-
hverjar nýjungar í pokahorn-
inu!
P. B.: Svo að við víkjum aft-
ur að spurningunni um uppruna