Úrval - 01.12.1955, Qupperneq 84

■30
ÚRVAL
fætur þeirra, til að fá þá bless-
aða. Ama brenndi bænastengur
fyrir framan svefnherbergisdyr
■okkar hjónanna og stundum
tókum við eftir, að rósrauðu
dufti hafði verið stráð umhverf-
is rúmin okkar. Aðspurð sagði
Ama — sem tekið varað lengja
eftir því að sjá einhver merki
þess að fjölgunar væri von í
f jölskyldunni — að þetta gerði
hún til að örva frjósemina.
Á hverju kvöldi, hvernig sem
á stóð,' tók Áma fram Búdda-
perlur sínar og baðst fyrir.
Kvöld eitt spurði ég hana hverj-
ar bænir hennar væru.. Núna,
' sagði hún, var ég að biðja þess
að sérstakur hestur verði sig-
ursæll á veðreiðunum næsta
sunnudag.
Einu sinni í mánuði fór Ama
í musteri til bænahalds. Eftir
hverja musterisferð brenndi
hún hlaða af fölskum peninga-
seðlum. Þetta var táknræn
trygging þess að forfeður henn-
ar hefðu stöðugar tekjur. Því
næst fór hún niður í fjöru og
setti á flot pappabát hlaðinn
mat. Þetta, sagði hún, siglir til
þeirra sem eru fátækir og soltn-
ir í heiminum.
Allar ömur í nágrenninu
komu saman hjá Ömv, okkar
til að spila einskonar kínverska
útgáfu af póker. Hver um sig
kveikti á reykelsisstöng á alt-
ari Ömu og síðan settust þær
að spilum. Einn morgun þegar
Glókollur kom niður, var Ama
-rauðeygð af svefnleysi. Spila-
mennskan kvöldið áður hafði þá
staðið til klukkan fimm um
morguninn. Ama hafði tapað
miklu framan af, en þá gerði
hún sér lítið fyrir, læsti hurð-
inni og neitaði að hleypa nokkr-
um út fyrr en hún hefði unnið
aftur tap sitt.
Glókollur hafði áhyggjur af
því að Ama tapaði öllu spari-
fé sínu í f járhættuspili. En Ama.
róaði hana. Hún tók fram allt
gull-, jade- og silfurstáss sitt,
sem var hreint ekki lítið, og
sagði: „Þetta er fyrir alltaf.“
Svo benti hún á lausaféð í beltis.
buddunni sinni og bætti við:
„Þetta er fyrir spilin. Þegar
það er tapað, þá ekki meiri spil.“
Ég þekkti skapfestu hennar það
vel, að ég vissi, að þessu mætti
treysta.
Einu áhyggjur Ömu voru þær,
að ekki yrðu nógu margir syrgj-
endur við útför hennar. Til að
tryg'gja sig í þessu efni, gekk
hún í nokkur kínversk útfarar-
félög, en meðlimir þeirra eru
skuldbundnir til að fylgja hver
öðrum til grafar. Síðast þegar
hún kom frá því að ganga í eitt
slíkt félag, kom hún með stórt,
grænt merki, og sagði hreykin
frá því, að merkið gæfi sér rétt
til að halda innreið sína í himna-
ríki undir grænni regnhlíf. Merk-
ið hafði kostað 100 krónur.
Að frátalinni spilaástriðunni
var Ama sparsemin sjálf. En
tvisvar á ári leysti hún frá
buddunni. Á kínversku tunglhá-
tíðinni skreytti hún allt húsið