Úrval - 01.12.1958, Blaðsíða 24

ÚRVAL
MONACO — MINNSTA RlKI 1 HEIMI
þrjár borgir Monaco. Þetta er
290 síðna bók og af þeim eru
3 síður um Casinóið. Framhlið
þess er lýst og byggingarstíl,
jónísku súlunum sem skreyta
það, leikhúsi þess, hinum forn-
fræga rússneska ballet þess og
getið fjölda heimsfrægra tón-
listamanna sem þar hafa komið
fram. 1 leiðarvísi fyrir ferða-
menn stendur á einum stað:
,,Til vinstri eru „les salles de
Það er allt og sumt.
Þess er ekki getið hvað menn
geri í þessum „salles de jeux“,
og orðið roulette sést hvergi á
þessum 290 síðum. Ýmsir em-
bættismenn gera sér allt far um
að eyða þeirri skoðun, að ríkið
lifi á spilavítinu. Casínóið, segja
þeir, er hlutafélag í einkaeign,
sem greiðir aðeins brot af á-
góða sínum til ríkisins. Tekjur
ríkissjóðs 1955 voru um 135
millj. króna, og af þeim voru
um 9,5 millj. kr. frá Casínóinu.
Þráspurður viðurkenndi einn
háttsettur embættismaður við
mig, að það væri Casínóið sem
gert hefði Monaco að því sem
það væri — „en það er liðin
saga“ — bætti hann við. Annar
embættismaður hélt því fram,
að aðaltekjur Monaco væru
af frímerkjum og ferðamönnum,
en viðurkenndi þó að spilavítið
,,kynni“ að eiga nokkurn þátt
í að laða að ferðamenn. „Hald-
ið þér að fleiri komi til að
lxeimsækja spilavítið en Jardin
Exotique?“ spurði ég. Ekkert
svar.
Ekki er langt síðan Monaco
leit á sig sem gimstein Riviera-
strandarinnar, var hreykið af
glaðværð sinni og léttúð og
hinum gjálífu rússnesku prins-
um við spilaborð sín. En nú,
á öld hins mikla vammleysis,
er talað um Casínóið eins og
það væri lítilmótleg annexía frá
Jardin Exotique. Opinberlega
líta menn helzt á ferðamenn
sem vísindamenn er hafi áhuga
á haffræði. Menn lifa enn á
tekjum elztu systur — og lifa
góðu lífi — en fjölskyldan er
orðin svo fín, að hún vill ekki
segja hvaðan elztu systurinni
komi tekjur sínar.
Allt er þetta tóm vitleysa.
Casínóið er enn miðdepill dverg-
ríkisins, og ferðamaður er ekki
búinn að vera þar nema í fáa
daga þegar hann hefur smitast
af þeirri roulettu-heimspeki sem
þar svífur yfir vötnunum. Allir
vegvísar í Monaco — bæði í
táknrænum og bókstaflegum
skilning — vísa til Casínósins.
I fordyri þess eru spilakassar,
af því tagi sem gesturinn sting-
ur í 20 franka skildingi og vinn-
ur — ef heppnin er með — 1000
franka eða jafnvel minna.
„Spilakassar?" sagði ég fyrir-
litlega við konu mína fyrsta
daginn. „Maður snýr sér nú lík-
lega að roulettunni úr því að
maður er kominn til Monte
Carlo.“ En í Monte Carlo kemst
enginn framhjá spilakössunum,
fremur en öðrum fjárhættu-
spilum. Ég er sjálfur frábitinn
22