Úrval - 01.12.1958, Qupperneq 110

TJRVAL
F JÁRS J ÓÐURINNi
fram yfir lokunartíma, en hann
sá ljós á skrifstofunni og gekk
inn. Framkvæmdarstjórinn
féllst á að framleiða nokkur
tjöld samkvæmt fyrirsögn
Ralphs, en hann vildi ekki taka
minni pöntun en upp á hundrað
dollara. Ralph gekk að því og
bauðst jafnframt til að sjá
sjálfur um greiðslu á litablönd-
unni á ytra borð rimlanna.
Þessi útgjöld tóku meira en þrjá
fjórðu af innstæðu Wittemore-
hjónanna og fjárhagur þeirra
var nú undir því kominn, að
framkvæmdir gætu hafizt sem
fyrst. Þau auglýstu í blöðunum
eftir sölumanni fyrir húsgögn,
og í heila viku ræddi Ralph við
umsækjendur í setustofunni eft-
ir kvöldverð. Hann valdi ung-
an mann, sem í vikulokin var
á förum til Miðvesturríkjanna.
Hann vildi fá fimmtíu dollara
fyrirfram og benti þeim á, að
Pittsburgh og Chicago væru al-
veg eins hávaðasamar og New
York. Um sama leyti hótaði
innheimtuskrifstofa fjölsölu-
búðar að lögsækja þau, og þau
stóðu nú á tímamótum, þar
sem veikindi, slys eða skemmdir
á fötum gátu haft alvarlegustu
afleiðingar. Sölumaðurinn lofaði
að skrifa þeim frá Chicago í lok
vikunnar, og þau bjuggust við
góðum fréttum, en engar fréttir
bárust frá Chicago. Ralph sendi
sölumanninum skeyti tvívegis
og þau hlutu að hafa komizt til
skila, því að þeim barst svar
frá Pittsburgh svohljóðandi:
„Get ekki selt rennitjöld. End-
ursendi sýnishorn um hæl.“ Þau
auglýstu aftur eftir sölumanni
í blöðunum og völdu þann
fyrsta, sem kom, aldraðan mann
með blóm í hnappagatinu. Hann
hafði fleiri greinar í takinu —
mynztraðar bréfakörfur og raf-
knúnar appelsínupressur —- og
hann sagðist vera nákunnugur
öllum húsgagnakaupendum á
Manhattan. Hann var mikill á
lofti, og þegar hann gat ekki
selt rennitjöldin, kom hann í
heimsókn til Whittemore-hjón-
anna og ræddi fram og aftur
um þessa framleiðslu þeirra með
þeim blendingi af gagnrýni og
umburðarlyndi, sem okkur
mönnunum er oft svo eiginlegur.
Ralph reyndi að fá lán, en
hvorki laun hans né einkaleyfi
voru talin nægileg trygging
fyrir lánveitingu, nema þá gegn
okurvöxtum, og einn daginn,
þegar hann var á skrifstofunni,
fékk hann stefnu frá innheimtu-
mönnunum. Hann hélt til
Brooklyn og bauðst til að selja
framleiðandanum rennitjöldin
aftur. Hann borgaði honum sex-
tíu dollara fyrir það, sem hafði
kostað hann hundrað dollara
áður, og Ralph gat greitt skuld
sína við fjölsölubúðina. Sýnis-
hornin hengdi hann upp í glugg-
unum heima hjá sér og þau
hjónin reyndu að gleyma þessu
áhættufyrirtæki sínu.
Nú voru þau fátækari en
nokkru sinni fyrr; þau höfðu
baunir til miðdegisverðar á
100