Úrval - 01.07.1970, Blaðsíða 23

ÆVINTÝRI RÚMENÍUKONUNGS . . .
21
Skömmu síðar var Carol sendur
til Lundúna til þess að koma þar
fram sem fulltrúi Rúmeníu við
jarðarför Alexöndru Englands-
drottningar. Carol kom við í París
í heimleiðinni. Á heimili fulltrúa
eins við rúmensku sendisveitina
hitti hann Madame Lupescu, sem
bjó nú í París. Þau höfðu að vísu
hitzt í skyndi einu sinni eða tvisv-
ar heima í Rúmeníu, en þau kynnt-
ust í raun og veru fyrst við þetta
tækifæri. Þau gerðu sér nú strax
grein fyrir því, hve sterk áhrif þau
höfðu hvort á annað.
Carol sneri ekki heim til Rúm-
eníu aftur.
Fjölskylda hans og ríkisstjórnin
í Búkarest gerðist óróleg og heimt-
aði, að hann sneri heim. Foreldrar
hans báðu hann sem erfingja krún-
unnar að snúa aftur heim til Rúm-
eníu til konu sinnar og litla sonar.
En nú hafði hann fundið konuna,
sem hafði mesta þýðingu fyrir hann
af öllum þeim persónum, sem hon-
um þótti vænt um. Og hann gat
ekki yfirgefið hana.
Hann hélt til Milano eftir nokkra
dvöl í París. Og Madame Lupescu
fór þangað með honum. Sendiboð-
ar rúmensku stjórnarinnar héldu á
fund Carols í Milano. Þeir báru
Carol þá orðsendingu frá Bratianu
forsætisráðherra, að hann yrði að
slíta sambandinu við Madame Lu-
pescu og snúa aftur heim til Búka-
rest, en að öðrum kosti yrði hann
að sleppa opinberlega öllu tilkalli
til réttar síns sem erfingi krúnunn-
ar.
Þetta voru úrslitakostir. Hann
varð að velja.
Það er hægt að ímynda sér,
hversu erfið sú ákvörðun hefur
reynzt honum. Hann vildi ríkja í
heimalandi sínu. Hann hafði verið
alinn upp með það fyrir augum, að
hann yrði konungur landsins. Hon-
um fannst hann vera hæfur til þess
að stjórna ríkinu og taka þátt í
stjórnmálum landsins. Hann elsk-
aði ættjörð sína. Rúmenska krún-
an var fæðingarréttur hans. En
hann hafði nú fundið sjálfa lífs-
hamingjuna, og sú lífshamingja var
Héléne Lupescu.
Vegna þessara þvingunarráðstaf-
ana afsalaði hann sér réttinum til
ríkiserfða. Og þann 6. janúar árið
1926 undirritaði Ferdínand konung-
ur, faðir hans, opinbera yfirlýsingu,
þar sem Carol var sviptur réttind-
um sínum sem krónprins Rúmeníu.
Michael, sonur Carols, en hann var
þá aðeins fjögurra ára, var útnefnd-
ur tilvonandi ríkisarfi í hans stað,
og við dauða afa síns átti hann að
taka við konungstign í landinu og
ríkja undir stjórn ríkisstjórnarráðs.
Ferdínand konungur dó þ. 20.
júlí árið 1927, og Michael tók nú
við konungstign.
Þegar hér var komið sögu, höfðu
þau Carol og Madame Lupescu snú-
ið aftur til Frakklands og bjuggu
nú á óðali norður í Normandy.
Bratianu, sem var enn forsætisráð-
herra Rúmeníu, sendi sendiboða til
Carols til þess að biðja hann um
að staðfesta krúnuafsal sitt, svo að
Michael gæti ríkt öruggur um sinn
hag.
En Carol vildi ekki gefa út slíka
yfirlýsingu um staðfestingu krúnu-
afsalsins.